กลอนยามเหงา ยืนอิงพิงซบเสา สุดแสนเหงาเข้าในจิต ผู้คนหมู่มวลมิตร ให้หายหน้าไปที่ไหน ปล่อยตรูให้ยืนงง แต่ยังคงให้สงสัย เพื่อนรักใยห่างไป เฉลยไขได้ไหมเกลอ คิดไปก็นึกรู้ นัยซ่อนอยู่ในความจริง ตูรเองมิได้หยิ่ง คบคนจริงด้วยจริงใจ แต่นี่ก็ตีสาม มีแต่ยามเดินหวั่นไหว ก็ตรูนี่อย่างไร อาชีพยามก็เหงาเป็น......../b>
15 มิถุนายน 2552 12:33 น. - comment id 1000154
...แอบมาเขียนกลอน...ระวังขโมยเข้ามางัดเอาความเหงาไปนะครับ...
15 มิถุนายน 2552 16:42 น. - comment id 1000300
นี่ยามเหงา นี่ยามซึ้ง 55555 ขำ ๆ ค่ะ .... แวะมาทักทายเจ๊า ชอบชื่ออ่ะ เอ่ แล้วมีดอกไม้อะไรอยู่ในกระถางน๊า ...
15 มิถุนายน 2552 18:22 น. - comment id 1000317
พอดี เดินสวนมาน่ะครับ เลยเอาดอกมะลิมาลงกระถางให้ อย่าลืมรดน้ำด้วยนะครับ
15 มิถุนายน 2552 18:38 น. - comment id 1000325
สวัสดีค่ะ ยามเหงา...แต่อย่าหลับนะคะ
15 มิถุนายน 2552 18:05 น. - comment id 1000358
ขอบคุณ คุณ เต๋า เอ๊ย คุณสมชายค่ะ ขอบคุณ คุณทะเลใจด้วย กลอนนี้ได้มาจากภาพยาม คนนี้ จริงๆค่ะ ดอกที่อยู่ในกระถางยังไม่มีค่ะไว้รอคนสวนเอามาลงก่อน
16 มิถุนายน 2552 15:38 น. - comment id 1000868
คห.2 ทำซะ
19 พฤษภาคม 2553 13:29 น. - comment id 1128331
กร๊ากๆๆๆ.....