**เพลงกานท์...กล่อมใจ**

คนกุลา

  
.
คือบทเพลง สวรรค์สรวง
ดับลวง โลกร้าง ทางฝัน
สร้างภาพ อาบฟ้า มานิรันดร์
อาบแสงจันทร์ พราวพร่าง กลางฟ้าเพ็ญ
แสงดาวเด่น ลอยควะคว้าง กลางฟ้าไกล
คือบทเพลง กล่อมฟ้า
เพลา วารี รี่ไหล
ดับฟ้า ดับฝัน และดับไฟ
หัวใจไหม้ เป็นจุณ ในมุ่นควัน
ดับความฝัน เคยมีมา นานกว่านาน
คือบทเพลง ชีวิต
นิรมิต โลกฝัน บรรสาน
ตบแต่ง ฟ้าใส ในวันวาน
ให้ละลาน งามตา น่าชื่นชม
โลกโสมม ให้ลาร้าง ดับกลางใจ
จึงสร้างเพลง กล่อมขวัญ
ทุกวัน ขวัญผวา คราไหน
ทุกข์ร้าว เศร้ามา ประสาใจ
พ่อนกไฟ เฝ้าฝัน วันได้ครอง
จะกล่อมน้อง ประคองขวัญ วันเราเคียง
ขับเพลงกล่อม ถนอมจินต์
สุดถวิล รินใจ ใสเสียง
ขับคลอ ช่อพยอม หอมพอเพียง
ไยละเลี่ยง พี่หนอ เฝ้ารอนาง
ประทับปราง พิสุทธิ์ใจ ในรุ้งงาม
เมื่อเพลงมนต์ คลายขลัง
ใดหวัง ยังฝัน หวั่นหวาม
ท่ามฝัน เคยสว่าง ว่างงาม
อยากฝากถาม นวลจันทร์  คืนวันเพ็ญ
ดุจจะเร้น ร้างรักข้าฯ นะจันทร์นวล
เมื่อไม่มี ที่เหนี่ยว
ใจเดียว เกี่ยวฟ้า อุราหวล
เก็บหวัง พร่างวัน เคยรัญจวน
เฝ้าทบทวน ใจล้า คราโรยแรง
ใจเคยแกร่ง ก็กลับมา สุดล้าแล้ว 
.
  
.............. 
 
เพลงกานท์  พุดลาภา
.....................
คนกุลา
รังนกไฟ
กลางวสันตฤดู
.