ยามอยู่ใกล้ใจห่วงและหวงเจ้า ห่างพาเหงาดวงจิตคิดไถ่ถาม แม้มิอาจกำหนดบทนิยาม แต่บอกตามตรงนะว่าห่วงจริง มิรู้หรอกความรักภักดิ์ถนอม รู้แต่ยอมเธอได้ในทุกสิ่ง สุดจะหวงห่วงหาใจประวิง ห่างไกลยิ่งถวิลอาจิณกาล มิรู้นะอะไรพาให้หวง ฤทัยห่วงคำนึงถึงทุกด้าน มิเห็นหน้าเสียงส่งคงชื่นบาน ทรมารยามไกลห่วงใยเธอ ห่วงไปทั่วกลัวเธอเผลอดวงจิต ห้วงความคิดส่งใจให้เสมอ มิรู้ว่าบุพเพเห่มาเจอ หรือว่าเพ้อเพราะจิตคิดไปเอง บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๓ มิถุนายน ๒๕๕๒
4 มิถุนายน 2552 07:57 น. - comment id 994513
ทั้งห่วงหวงทั้งห้วงใจ อาการของความรักกระมังคะ
4 มิถุนายน 2552 08:36 น. - comment id 994539
สวัสดีค่ะ แบบนี้เรียกว่า อาการรักล้นใจเลยหล่ะคะ รักมากมายเลยนะ ขอให้มีความสุขค่ะ
4 มิถุนายน 2552 10:56 น. - comment id 994603
เพราะเป็นห่วง จึงหวง ติดบ่วงรัก เหมือนกับดัก ดักใจ ให้สับสน ทุรนทุราย คล้ายอับเฉา เราอับจน สุดหมองหม่นทนติดบ่วง ความห่วงใย ห่วงจนกลายเป็นยึดติด และคิดถึง ใจละเมอรำพัน พร่ำหวั่นไหว ห่วงคล้องจิตติดเป็นหวง นะ ดวงใจ อย่าไปไหนไกลตา ... นะคนดี เพราะเป็นห่วงคล้องใจให้หวงนัก ช่วยตระหนัก ความรู้สึกลึกเปี่ยมปรี่ อย่าทอดทิ้งยิ่งผูกพัน พันทวี ห่วงเกินที่จะลืมเลือน ... เฮ้อ ตันใจ. สวัสดี ตัวเล็ก
4 มิถุนายน 2552 15:24 น. - comment id 994698
ความเชื่อใจ...เป้นส่วนประกอบที่สำคัญส่วนหนึ่งของ "ความรัก" ครับ