**มา...บอกลา**

คนกุลา

.
นั่งอยู่ริมหน้าต่างใจชั่งโปร่ง
ยังอยู่โยงจับตาหน้าจอฝัน
เคยลำบากยากเพียงใดใจฝ่าฟัน
ฤๅยอมให้ขวัญนั้นเสียหายใต้มือเรา
เมื่อทำใจไม่ได้ต้องให้จบ
อาจไม่พบกันใหม่ในวันเหงา
ในบางวันที่ที่นี่ไม่มีเรา
หวังเพียงเอาใจดวงนี้เพื่อพลีพลัน
โปรดจงได้เข้าใจตามไปด้วย
และจงช่วยเอาใจใส่ในไฟฝัน
กลางหัวใจไหวว่างยังเงียบงัน
น้ำตาจันทร์คงแสนโศกวิโยคใจ
ทั้งเขียนสานสรรค์สร้างอย่างงานศิลป์
อ่านงานรินร่ายระบายดอกไม้ไหว
ไม่โกรธเกลียดใครบ้างเพียงบางใคร
เพียงหัวใจคนกุลาไม่กล้าทน
ผลทนอยู่หากผู้อื่นฝืนลำบาก
สู้ระเหเล่จากสู่ฟากหน
แต่หากไปอย่างเงียบเชียบและเยียบยน
แบบนั้นคนกุลาไม่กล้าทำ
รักที่นี่หลงที่นี่เหมือนที่บ้าน
รักทุกคนรักทุกงานสุดหวานล้ำ
รักทุกใจที่เปิดเอ่ยเฉลยคำ
จะขอจำจนตายไม่ลืมกัน
มาที่นี่มีฝันอันสดใส
อ่านงานใจเขียนงานจิตนิมิตฝัน
เขียนอารมณ์พรมระบายใต้นวลจันทร์
กลางตาวันก็ยังร่ายได้บางคราว
ลาแล้วหนอขอลาจากพรากแล้วขวัญ
แล้วจะได้พบกันกี่วันหนาว
ที่กลางทางช้างเผือกในเทือกดาว
หรืออาจราวราวฟ้านั้นฉันจะรอ
.
.........
ขอบคุณทุกท่าน สำหรับ ทุกๆอย่าง ครับ
คนกุลา