ปากอย่างใจอย่างอย่าวางจิตต์ ลมปากพิศคิดครวญชวลหลงใหล ใจอยู่อย่างกระหายกระวายใจ ลมละอายสาไถยสยายลม ลมโลมไล้ในปากยากยั้งอยู่ จำนรรจ์หรู-อาจหาญพาลโอดขรม วาระใจใคร่รู้ดูโง่งม หลงคารมคมปากรากสันดาน หวานลมปากหากห้ามไม่เหือดหาย อาจตัวตายวายวิญญ์สิ้นสังขาร กำหนดรู้ดูจินต์ให้สิ้นกาล ลิ้นสังหารผลาญแหลกแยกให้ดี
2 มิถุนายน 2552 18:48 น. - comment id 993910
แง่ว...พิมพ์ผิดง่ะ..แก้ไขยังไงอ่ะ ผู้ชมทุกท่านโปรดทราบที่ถูกต้องเป็น "กำหนดรู้ดูจินต์ให้สิ้นกาล" ขอรับกระผม
2 มิถุนายน 2552 19:21 น. - comment id 993940
นี๊...คมคายมากเลยครับ.. ...แบบว่าถ้าจะแก้ไขก็เข้าสู่ระบบแล้วก็เข้าปที่บทกลอนที่เขียน..แล้วก็ด้านขวามือจะมีคำว่าแก้ไขอะครับ...
2 มิถุนายน 2552 20:09 น. - comment id 993955
เคยอ่านกลอนนี้ไหมคะ ไม่ทราบว่าผู้ใดเขียนไว้ ..ชอบมากๆ.. ว่า " จะฆ่าคนไม่ต้องใช้ศาตราวุธ ใช้วาจาบริสุทธิ์ก็ฆ่าได้ " คงจะเหมือนลิ้นสังหาร... โอ๊ยๆ กลัวจัง.. (กำลังฟังเพลงโอ๊ยๆ ค่ะ อิอิ)
2 มิถุนายน 2552 20:23 น. - comment id 993956
ง่า..ขอบคุณคร๊าบ คุณจอมปราชญ์แดนอาคเนย์... จะลองไปทำดูอ่ะ.... ซาบซึ้ง..ซาบซึ้ง
2 มิถุนายน 2552 20:30 น. - comment id 993958
คุณกิตติกานท์... เพลงเพราะป่ะ....โอ๊ยๆ อยากฟัง (ขอบคุณคร๊าบที่มาร่วมแจม) อ่ะ..ให้ดอกนึง
2 มิถุนายน 2552 20:31 น. - comment id 993960
เย้!!!! แก้ได้แล้ว..ดีใจจังเลย.. เป็นพระคุณอย่างสูงคร๊าบ..จอมปราชญ์แห่งอาคเนย์
2 มิถุนายน 2552 23:33 น. - comment id 993977
ลิ้นนี่น่ากลัวขนาดนี้เลยเหรอเนี๊ยะ ลมผ่านคอ ก่อคำขาน ผ่านช่องปาก ช่างแสนยาก จะปราชญ์เปรื่อง เรื่องชิวหา ที่อวดเก่ง ต่างล้มหาย วายชีวา เพราะสิ้นท่า ปากคม ลมคำลวง ลมปากหวาน ซ่านใจ ให้โหยหา บ้างไขว่คว้า คลุ้มคลั่ง ดั่งติดบ่วง บ้างเข็ดขม เคยตรมช้ำ เพราะคำลวง ดังโซ่ห่วง บ่วงคำ กรรมของคน... คมใดไหนจะคมเท่าคมคำคน..รู้หน้าไม่รู้ใจ..รู้ปากไม่รู้ลิ้น..อิอิไปจนได้ ชอบกลอนคุณนะคุณธาริน
3 มิถุนายน 2552 13:43 น. - comment id 994135
คุณปักษาสวรรค์.. ซึ้งใจจัง..มีคนชอบกลอนเราด้วย.. อ่ะ.. ให้ดอกนึง..อิอิ