*** ราชิกา ***

แก้วประเสริฐ

     ***   ราชิกา   ***
แขเอยหากเปรียบแม้น     นวลอนงค์
แสงส่องคงปลิดปลง          แน่แท้
ฉวีสวยมาดหยั่งคง           ขาวผ่อง   เจ้าเอย
สาวสดงามหวั่นแม้            เทียบพริ้งแมนสรวง ฯ
ละอองนวลสวยพริ้ง           งามผ่องยิ่งเทียบบุบผา
ยากเหลือกล่าวรจนา         กลิ่นหอมเย้าโปรยระริน
ติดตรึงซึ้งหทัยยิ่ง              สวยกว่าหญิงสิงสู่นรินทร์
ตลึงสิ่งสุดดวงจินต์             อยากใกล้ชิดเคล้าแนบกาย
อกเอ๋ยอกยากไร้คิดใฝ่ฝัน           เพียงแต่วันมุ่งพิศจิตสลาย
ขาวผ่องเนื้อนวลชวนให้มลาย      ฝันปองคลายยิ่งคิดจิตระบม
รัญจวนปรายซึ้งสุดห้วงดวงใจ      พันผูกไว้ดั่งคล้ายให้ขื่นขม
เพียงแค่คิดฝากไว้ให้ระทม         เหมือนเงาปมมาแยกแทรกในทรวง
สวยจริงเพริศสิ่งแพร้ว             พรรณราย   จริงเอย
หลบหลีกหนีพ้นกราย               แม่เจ้า
หิมะลบยากสลาย                     ผิวผ่อง   จริงแฮ
ท่วงท่าเลิศล้ำเคล้า                   ชดช้อยปานอัปสร   
คิดอยากโลมใจเจ้า                   เพียรฝันเฝ้าหมายคลึงครอง
วิวัฒน์มิเรืองรอง                       แสงสอดสล้างกลางเวหน
วนเวียนว่ายพิศอนงค์                แม้นเงาคงยามเวียนวน
ป่วนจิตปองสับสน                      ลอยลับนับกลับแลเลือน
คิดใฝ่ฝันเปลี่ยนสิ่งอิงเหตุไฉน         อนงค์นารถไกลสิ่งซึ้งพึงเสมือน
ช่างสุดแสนไกลยากคล้ายเตือน        เสน่หาเลือนคว้าเอาเคล้าแต่ลม
หรีดหริ่งเรไรขจายสำเนียงก้อง         ยากจะร้องหาเจ้าเฝ้าเฉิดโฉม
มาดแม้นส่องแสงแฝงประโลม          แขพร่างพรมมิเทียบเปรียบราชิกา.
                        ***   แก้วประเสริฐ.   ***