เมื่อความไม่รู้จักพอของคนบางคน ทำให้ใจของคนอีกคน...ต้องหวั่นไหว หากเธอรู้จักพอ...ฉันคงไม่รู้จักคำว่า...เสียใจ จะขอบคุณเธอดีไหม...ที่สอนให้ฉันมีน้ำตา มันทำอะไรไม่ถูกเลย เมื่อภาพต่าง ๆ มาเฉลยอยู่ตรงหน้า สิ่งที่ทำได้ดี..คือยืนนิ่ง ๆ ..กลั้นน้ำตา พร้อมกับประครองหัวใจที่ปวดปร่า... ถอยหลังออกมาอย่างช้า ๆ ก่อนจะขาดใจ เพราะความไม่รู้จักพอของคนบางคน ทำให้ชีวิตของคนอีกคนต้องสับสนเกินรับไหว พอกันที...หัวใจที่มี...ไม่ให้ใคร นับแต่นี้ต่อไป...ฉันจะมีชีวิต...มีลมหายใจ...เพื่อตัวเอง
26 พฤษภาคม 2552 13:21 น. - comment id 989950
ครั้งหนึ่งเคยรู้สึกว่าชีวิตนี้ถ้าไม่มีเขา เราคงอยู่อย่าทรมาน จะอยู่ยังไงให้เจ็บปวดน้อยที่สุด แต่เมื่อเวลานั้นมาถึงจริงๆเราก็อยู่ได้ทนได้ ถึงจะอยู่กับนำตา เวลาจะช่วยเรา ให้เจ็บน้อยลงค่ะ เอากำลังใจมาให้ค่ะ
26 พฤษภาคม 2552 11:12 น. - comment id 990039
มาเป้นกำลังใจให้คะ เคยผ่านช่วงนั้นของชีวิตมาแล้วคะ เหนื่อยมากมายจนแทบขาดใจ แต่พอเวลาผ่านไปกลับมาถามตัวเองว่า ผ่านมาได้อย่างไร.แม้ปัจจุบันนี้ จะยังรู้สึกบาดลึกๆในอารมณ์อยู่ก็ตาม ชีวิตคือของเรา..สู้ๆๆนะคะ
26 พฤษภาคม 2552 11:36 น. - comment id 990056
เข้มแข็งนะจ๊ะ สู้ๆ
26 พฤษภาคม 2552 11:58 น. - comment id 990065
มาเป็นกำลังใจให้ครับ *---*
26 พฤษภาคม 2552 13:59 น. - comment id 990121
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้นะคะ คิดถึงทุกคนเสมอ ดีใจที่ได้กลับมาที่บ้านหลังนี้อีกครั้งค่ะ
27 พฤษภาคม 2552 08:29 น. - comment id 990546