เด็กชายคมสัน (ภาคต่อ : หากมีรัก...ฝากให้อ่าน)

จิตรำพัน

คุณครูเอวันนี้มีจิตเศร้า
ทางบรรเทาต้องใช้เวลาหา
กรรมวิธีชี้ทางด้วยศรัทธา
ด้วยชะตาศิษย์น้อยถอยแสงมี
จากบทกลอนที่เคยได้แต่งเอื้อน
ไร้บิดเบือนเลื่อนลอยร้อยวิถี
เรื่องศิษย์น้อยคนนี้ที่รักดี
แม้นชีวีคับแค้นแสนอับจินต์
ที่เคยกล่าวเบื้องต้นในกลอนเก่า
ขอนำเล่าเข้าสู่ความห้วงถวิลย์
ศิษย์ตัวน้อยบ้านแตกแหลกพังพิน
พ่อแม่สิ้นสัมพันธ์เคยรักนาน
พ่อไปทางแม่อีกหาคู่ใหม่
ต่างคนไซร้ต่างมีลูกใหม่หาร
ตัวคมสันอยู่กับแม่ไร้เบิกบาน
วันนี้พานพบว่าแม่ไล่ไป
ออกจากบ้านอย่ามาอยู่เรือนร่วม
หอบย่ามรวมเสื้อผ้าเท่าที่ไหว
พเนจรซอนซัดหา "อา"ไว
ดียังได้เมตตาพาเจือจาน
ด้วยเพียงเพราะพ่อเลี้ยงไม่ชอบหน้า
แล้วถึงคราลูกใหม่เกิดสนาน
จะได้มีครอบครัวที่เบิกบาน
อย่ามาพานพบหน้ารำคาญใจ
มองสำรวจศิษย์แล้วน้ำตาเล็ด
สืบเรื่องเสร็จได้ความกระจ่างใส
อาให้เงินสิบห้าบาทไม่ขาดไป
วันหนึ่งไซร้มาเรียนเป็นประจำ
อาจจะดีกว่าอยู่กับตัวแม่
อาจอิ่มแท้ไม่เหนื่อยกายอิ่มหนำ
อาจได้พักงานน้อยกว่าเคยทำ
แต่ไม่ล้ำกว่าใกล้ไอแม่ตัว
ใจของลูกจะเป็นเช่นใดหนอ
หากต้องห่อชะตาพาน่าปวดหัว
พ่อไม่รู้หนใดใจหวั่นกลัว
แม่ก็รัวคำไล่จากบ้านมา
ต้องอาศัยหลับนอนบ้านคนอื่น
หากพอตื่นถ้าพบเรื่องผวา
หากวันร้ายอาหน่ายไล่อีกครา
เจ้าจะมารอนแรมหนแห่งใด
ครูได้แต่ถามตัวอีกคราหนึ่ง
หาวิธีเข้าถึงปัญหาใหญ่
จะช่วยแก้ถาวรได้อย่างไร
ศิษย์จึงได้พักพิงอย่างมั่นคง
เพราะมั่นใจในสัตย์ของศิษย์เจ้า
แม้นรุกเร้าปัญหาไม่แตกหลง
ทุกวันนี้มาเรียนบ่ขาดลง
ผิดชอบบ่งไป่แตกแหวกเกเร
จุบันกาลยังคงกลั่นทางแก้
ยังไม่แท้บรรลุปรับหักเห
ให้ลงตัวรวมหัวช่วยกันเฮ
ครูหลากเทความคิดทางบรรเทา
อยากจะให้เยาวชนช่วยมาอ่าน
หากพบพานบอกต่อหลากคนเขา
หากกลอนนี้ทำให้หลายคนเอา
กลับไปเกลาไปคิดแล้วปรับปรุง
คนไม่มีอยากจะเรียนเพียรไม่น้อย
คนที่คอยหลีกเล่นเงินถังถุง
พ่อแม่รวยคอยหาคอยพยุง
เรียนให้รุ่งอย่าริ่งเกิดบุญใจ
ช่วยเรียนเผื่อ "คมสัน" จนไออุ่น
ช่วยเกื้อหนุนคนยากอย่าผลักไส
ช่วยตั้งใจพยายามเผื่อคนไกล
ช่วยพยายามก้าวไกลเพื่อพัฒนา