หมอกล้อน้ำหยาดอิ่มริมโค้งรุ้ง แสงทองพุ่งฉาบวับระยับแสง ริมโค้งฟ้าระเรื่อเจือสีแดง อรุณแจ้งปลุกหล้าทิวาวาร ละอองฝนไหววับนับไม่ถ้วน หล่อชีพล้วนเอมอาบอย่างซาบซ่าน ฟื้นพิภพชีวิตจิตวิญญาณ ยิ่งเนิ่นนานยิ่งแทรกยิ่งซึมซับ เกิดเป็นธรรมชาติสะอาดพิสุทธิ์ เพียงมนุษย์แบ่งแยกเจียนแตกดับ พุ่มพฤกษ์พลิ้วทิวเขาเร้นเงาลับ ฝังอยู่กับป้ายศพวิญญูชน...