.... เดินทางกลางพายุดูเหมือนบ้า หากเปลี่ยนมาเป็นเมืองไทยที่ไกลแสน หากนี้อยู่ระหว่างในต่างแดน แม้สุดแสนหม่นหมองต้องเดินทาง ฟิลิปปินส์ทุกปีมีพายุ เราว่าดุเขาไม่แปลกเห็นแตกต่าง พายุเก่าพัดผ่านไปไม่ทันจาง ลูกใหม่คว้างเข้าซัดพัดระเนน แต่เขามีการเตือนภัยพอได้ช่วย จัดระดับนับหน่วยอย่างที่เห็น สี่ สาม สอง หนึ่ง นี่สี่ อย่างที่เป็น หมายถึงเน้นว่าอันตรายสุดร้ายแรง เมฆฝนซัดพัดลมถล่มฟ้า ดั้นด้นฝ่าข้ามทะลุพายุแกร่ง เสาไฟโอนต้นไม้ไหวในลมแรง เราเหมือนแข่งพายุไปในหนทาง เปรียบเดินทางแรมรอนค่อนชีวิต ตามความฝันที่นิมิตลิขิตร่าง กับแผนที่ชีวิตขีดเส้นทาง คนแนบข้างเหมือนไม่มีอย่างที่ควร มาคราวนี้มาไกลอาลัยจาก มาไกลมากเพียงใดใจยังหวล ยามคำนึงเฝ้าคิดจิตทบทวน อุปสรรคล้วนต้องฝ่าข้ามยามจำเป็น ยามเดินทางระหว่างใจในชีวิต ท่ามถูกผิดชั่วหรือดีอย่างที่เห็น อันตรายร้ายมากหากจำเป็น ร้าวรำเค็ญหากต้องไปเมื่อใจนำ เมื่อเดินทางกลางพายุดูเหมือนบ้า หากเปลี่ยนมาเป็นเมืองไทยที่ไกลล้ำ ฝ่าแข่งข้ามความเป็นตายร่ายลำนำ ดุจยิ่งย้ำไม่ร้ายกว่า...พายุใจ กลางพายุดุร้ายยังได้หลบ เมื่อได้พบแหล่งพักพิงอิงอาศัย แต่พายุดุร้ายภายในใจ จะหาแหล่งพักใด..ยังไม่มี ..........
คนกุลา 21 พ.ค. 2552 10:18 น. - ID 126085 
2043
27
0
21 พฤษภาคม 2552 13:34 น. - comment id 987565
ภัยธรรมชาติร้ายแรงกว่านะค่ะ เพราะเวลา เกิดมันเกิดหลายคนค่ะ ส่วนพายุใจเจ็บคนเดียวเองค่ะ (ความเสียหายมันต่างกัน)....
21 พฤษภาคม 2552 10:33 น. - comment id 988079
ขอให้เดินทางไปกลับด้วยความปลอดภัยนะคะคุณคนกุลา รู้สึกว่าอาจารย์จะชีพจรลงเท้า เดินทางตลอด น่าอิจฉาจังค่ะ ไปบรรยายเหรอคะ
21 พฤษภาคม 2552 10:37 น. - comment id 988082
ไปประชุม นะ ครับ คุณอนงค์นางสบายดี นะครับ
21 พฤษภาคม 2552 11:00 น. - comment id 988092
ผมว่าพายุใจโหดร้ายกว่านะครับ ไม่มีอะทำให้เราเจ็บได้หรอดครับหากใจเรา เข้มแข็งและกำจัดพายุใจได้ครับ
21 พฤษภาคม 2552 11:09 น. - comment id 988095
หวัดดีค่ะ คุณพี่คนกุลาเขียนเป็นนิราศเลยน่าจะดีเนาะ อ่านสนุกดีค่ะ มีภาพให้ดูด้วยเยี่ยมเลยค่ะ
21 พฤษภาคม 2552 11:51 น. - comment id 988117
แต่ความจริงก็เสียวๆเหมือนกัน ครับ คุณหมอ แต่ว่าเจ้าภาพเขาดูไม่ค่อยเห็นตื่นเต้น เท่าไร เราเลยทำใจดีสู้เสือไปด้วย คเดี๋ยวเสียฟอร์ม ครับ
21 พฤษภาคม 2552 11:53 น. - comment id 988118
เป็นความคิดเห็นที่น่ารับฟัง ครับ น้องภา รับไว้ในการพิจารณา ครับ
21 พฤษภาคม 2552 17:54 น. - comment id 988120
ค่อนชีวิตที่เหน็บหนาวคราวฟันฝ่า กี่พารายังผ่านทนทานพ้น เพียงพายุพล่าผลาญผ่านผจญ อย่ากังวลพร้อมก้าวหนาวด้วยกัน มาช่วยคนากพายุค่ะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ
21 พฤษภาคม 2552 12:52 น. - comment id 988128
ขึ้นชื่อว่าพายุ.... ก็น่ากลัวทั้งนั้นแหละค่ะ ทำได้ดีก็แค่ ตั้งสติรับกับพายุ แต่งกลอนได้ดีนะคะ
21 พฤษภาคม 2552 13:16 น. - comment id 988138
สวัสดีจ้า....คุณคนกุลา ดีจังที่ศรรกราไม่ได้อยู่ที่มีพายุเยอะไม่งั้นคงถูกพายุพัดปลิวไปถึงไหนแล้ว หุหุ ประมาณว่าหุ่นปลิวลมค่ะ (แหวะ)
21 พฤษภาคม 2552 17:31 น. - comment id 988152
เห็นด้วยครับ ดังนั้นชีวิตคนจึงไม่สามารถประมาทได้เลย ใช่ไหม ครับ คุณ Bitter ครับ
21 พฤษภาคม 2552 15:05 น. - comment id 988168
พายุนี่ยังมีวันสงบได้เองตามธรรมชาตินะคะ แต่พายุใจนี่เราต้องเป็นคนควบคุม...ถ้าควบคุมไม่ดีก็...น่ากลัวเนอะปล.บทกลอนอ่านแล้วนึกภาพตามเลยนะคะ คนที่ต้องอยู่ท่ามกลางพายุ ก็น่าจะหวั่นใจอยู่...
21 พฤษภาคม 2552 15:09 น. - comment id 988171
เดินทางปลอดภัยนะคะ
21 พฤษภาคม 2552 15:32 น. - comment id 988175
โห...คนที่นั่นคงเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าเป็นผม คงเห็นเห็นว่าเป็นเรื่องทุกขเวทนาเลยล่ะครับ...
21 พฤษภาคม 2552 15:41 น. - comment id 988179
เห็นพายุดุดันขวัญผวา ดุจมหาวาตภัยอันใหญ่หลวง แต่พายุป่วนใจอยู่ในทรวง ใหญ่กว่างวงมฤคามหาศาล ชอบความหมายของกลอนครับคุณคนกุลา แต่ภาพพายุน่ากลัวจังครับ...
21 พฤษภาคม 2552 15:53 น. - comment id 988187
แจ้นเองล้อเล่นนะคะ แหมอย่ามายื่นมะเหงกให้นะไม่เอ้า ไม่เอา อิอิ
21 พฤษภาคม 2552 16:54 น. - comment id 988227
เมืองไทยขอเพียงมีฝนให้ชาวนา มีความเย็น ไม่แห้งแล้งก็พอแล้วเจ้าค่ะคุณลุง อย่าให้มีพายุเหมือนตากาล๊อคเลยค่ะ หนูกลัวปลิว อิอิ
21 พฤษภาคม 2552 19:35 น. - comment id 988283
พายุสงบได้ด้วยใจเราค่ะ
21 พฤษภาคม 2552 19:37 น. - comment id 988284
เมื่อเราเจอปัญหาก็เหมือนเจอพายุทางใจ แต่หากเราตั้งสติจะแก้ได้ค่ะ อาจไม่ค่อยได้เข้ามาแสดงความคิดเห็นเพราะโรงเรียนเปิดแล้ว ไม่ค่อยมีเวลา
21 พฤษภาคม 2552 22:30 น. - comment id 988337
สวัสดีค่ะ ขอคุณเดินทางปลอดภัยค่ะ
21 พฤษภาคม 2552 23:56 น. - comment id 988364
เป็นเช่นนั้นครับพายุใจร้ายแรงกว่าพายุใดๆในหล้าครับ
22 พฤษภาคม 2552 00:27 น. - comment id 988366
ตอนนี้ยังอยู่ที่นั่นเหรอคะ รักษาตัวนะคะ มาอ่าน ผลงานทีสื่อสะท้อนถึงธรรมชาติ โยงใยถึงธรรมะ อันคือการเกี่ยวพัน อย่างลึกซึ้งระหว่างมนุษย์ กับโลกนี้ที่หามีอะไรจีรังไม่ สมดั่งคำที่ว่า... มนุษย์เป็นดั่งผู้สร้างและผู้ทำลาย จนเกิดราวเรื่องมากมาย ขึ้นในโลกาภิวัฒน์นี้ ที่เราต่างควรหันมาพากันทบทวน ถึงวัฏฏะแห่งดำรงคงอยู่แบบ อิงแอบแบบพึ่งพาพึ่งพิง มิใช่การทำลายอย่างไร้จิตสำนึก พุดรจนาไว้เกี่ยวกับพายุ ทั้งสึนามิด้วยค่ะ แต่ที่นำมาคือที่พม่าค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem114973.html นาร์กีส นากรรม ด้วยห่วงใย
22 พฤษภาคม 2552 08:03 น. - comment id 988393
22 พฤษภาคม 2552 10:32 น. - comment id 988464
น่าคิดครับ คุณ whitelily ครับขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมเยียนกัน ครับ
22 พฤษภาคม 2552 10:36 น. - comment id 988465
คุณ โคลอน ครับ ตอนแรกก็เสียวๆครับตอนที่เขาบอกว่าปรับระดับจาก สาม ไปเป็น สี่ แต่อุ่นใจเพราะเขาบอกว่าเส้นทางเรา ไม่ได้อยู่ในใจกลางพายุ ประกอบกับเจ้าของบ้านเขาดูเฉยๆ เพราะแต่ละปีเขาโดนราวๆ 20 ลูก เราก็เลยพลอยใจชื้นไปด้วย ครับ
22 พฤษภาคม 2552 10:27 น. - comment id 988468
สวัสดี ครับ คุณ ศรรกรา อย่างนั้นเวลาคุณศรรกรามาฟิลิปปินส์ ก็ต้องระวังมากๆเดี๋ยวปลิว จริงๆ ด้วยนะครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยม ครับ
22 พฤษภาคม 2552 10:39 น. - comment id 988470
ขอบคุณ ครับคุณเพียงพลิ้ว ตอนนี้กลับมาแล้ว ครับ
22 พฤษภาคม 2552 10:41 น. - comment id 988471
ผมก็ประมาณเดียวกับคุณเอื้องคำนั่นแหละครับ
22 พฤษภาคม 2552 10:46 น. - comment id 988473
บ้านเราพายุเข้าทีโดยเฉพาะใต้ฝุ่นเป็นเรื่องใหญ่มาก ครับ แต่บ้านเขาปีๆหนึ่งเขาเจอใต้ฝุ่นเป็น 20 ลูกเขาเลยเตรียมพร้อม และชิน ของเขาก็มีคนตายนะครับ แต่เขาดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา เพื่อนชาวฟิลิปปินส์เล่าว่ามีอยู่เกาะหนึ่งคนที่นั่นต้องขุดรูอยู่อาศัยเพราะปลูกบ้านบนผิวดินไม่ได้ ครับ พายุกวาดไปหมด ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับคุณติตรากร ครับ
22 พฤษภาคม 2552 10:56 น. - comment id 988476
กลอนพาไปนะครับ คุณแจ้นเอง หากประยุกต์จากบรมมครูก็ต้องว่า . เรื่องความรักถักกลอนเว้าวอนมา เหมือนแต่งหน้าเค้กงามตามพิธี มั๊ง ครับ
22 พฤษภาคม 2552 11:04 น. - comment id 988479
อย่างนั้นสงสัย หนูแบมจะมาฟิลิปปินส์ ไม่ได้ซะละมั๊ง เดี๋ยวปลิว หายไปตามลมพายุ เนาะ
22 พฤษภาคม 2552 11:08 น. - comment id 988482
ในชีวิตก้าวผ่านมานานเนิ่น ในทางเดินก้าวทางกลางความฝัน ท่ามพายุดุร้ายคล้ายคล้ายกัน ก็ยังฝันว่ามีใครได้ร่วมเคียง ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนกัน ครับ คุณทิพย์โนราห์
22 พฤษภาคม 2552 12:10 น. - comment id 988524
ขอบคุณที่มาเยี่ยม พร้อมคำแนะนำ ครับ คุณภัทราภา ครับ
22 พฤษภาคม 2552 14:49 น. - comment id 988580
เข้าใจครับคุณ กวีเดินดิน แต่ก็ต้องขอบคุณที่มาเยี่ยม คราวนี้ ครับ
22 พฤษภาคม 2552 14:54 น. - comment id 988582
ขอบคุณ ครับ คุณ มะกรูด ขอเรียกคุณมะกรูด ตามคนอื่นๆ นะครับ
22 พฤษภาคม 2552 14:55 น. - comment id 988583
สวัสดี ครับคุณกุ้งก้ามกราม ครับ ผมก็ว่าเช่นนั้น แหละครับ
22 พฤษภาคม 2552 15:05 น. - comment id 988584
กลับมาแล้ว ครับ คุณ พุด แต่ที่ฟิลิปปินส์ บ้านเขามันเป็นเช่นนั้นเอง ปีๆหนึ่งมี พายุใต้ฝุ่นราวๆ 20 ลูก เพื่อนผมคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่าครั้งเขาเป็นเด็ก บ้านอยู่ในสวน บ้านพังต้องออกมานั่งตากฝนกลางพายุ จนเช้า ดูแล้วเขาปรับตัวกับสภาพการณ์แบบนั้นได้มากพอสมควร ครับ ผมไปทีแรกๆเจอพายุเข้าก็เกรงๆเหมือนกัน ครับ แต่พอไปหลายครั้งเข้า ก็ค่อยๆชินไปเหมือนกัน แต่คราวนี้เป็นครั้งแรกที่ต้องเดินทางท่ามกลางพายุ เพราะต้องกลับมาขึ้นเครื่องในวันรุ่งขึ้น เลยไม่มีทางเลี่ยง ครับ ขอบคุณ ครับ คุณ พุด ที่เป็น ห่วง ครับ ด้วยผูกพัน
22 พฤษภาคม 2552 15:07 น. - comment id 988585
กลอนแจมงามมาก ครับ คุณฝากฝัน เห็นด้วยกับที่กลอนแสดงความเห็น ครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
