แด่...แม่ใหญ่ (ยาย)

พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร

สุดใดเกินเพลินใจได้เป็นแม่
สุขใจแท้เลี้ยงเราเฝ้าห่วงหา
สุขใจยิ่งลูกเติบใหญ่ไร้โรคา
เลี้ยงลูกมาด้วยหยาดเหงื่อเพื่อลูกตน
แม่แม่แม่แม่จ๋าแม่แม่แม่
ที่สุดแท้เลี้ยงเราเฝ้าฝึกฝน
ถึงลูกดื้อแสนดื้อเฝ้าอดทน
ต้องดินรนทนสู้แม้เหนื่อยกาย
แม่แม่แม่แม่จ๋าแม่แม่แม่
ที่สุดแท้หาใดเปรียบเทียบเท่าได้
แม่นั้นห่วงลูกลูกดั่งดวงใจ
แม้ยามไข้ไม่ได้หลับเต็มสักที
ยามลูกเจ็บแม่ก็เจ็บเฉกเช่นลูก
เพราะพันผูกรักลูกไม่เคยหนี
อยากให้ลูกได้เจอสิ่งที่ดีดี
อยากให้มีความสุขสุขถ้วนกัน
จากวันนี้ไม่มีแม่ดูแลอีก 
จะหลบหลีกพึ่งใครยามโศกศัลย์
แม่ไม่อยู่ดูแลลูกเช่นทุกวัน
ใจลูกพลันมลายสิ้นไปกับลม
หลับเถอะนะแม่จ๋าต่อจากนี้
เหลือความดีเท่านั้นที่สะสม
ไว้ให้ลูกให้หลานได้ชื่นชม
แม้ตรอมตรมเพียงใดยากฝื้นคืน
แม่จ๋าแม่แม่จ๋าแม่แม่แม่
ช่างยากแท้ทำใจยากทนฝืน
ลูกนั้นแสนโศกเศร้าน้ำตากลืน
แม่ไม่ตื่นฝื้นมาพาเศร้าใจ
ลาลาลา ลาแล้ว แม่แม่จ๋า
ขอบุญพาหนุนส่งให้สดใส
แม้ชาตินี้ไม่สุขสมดั่งหมายใจ
ขอจงได้สุขเกษมทุกชาติเทอญ
16 พ.ค. 52
ขอให้บุญบารมีนำพาไปสู้แดนวิมานชั้นดาวดึงส์