๏ “เคอิโงะ ซาโต”

อัลมิตรา

          ๏ หนูหงอยเหงาเศร้าใจพ่อไม่รัก
          เพราะไม่เคยรู้จักพ่อสักหน
          พ่อนั้นเหมือนห่างไกลไร้ตัวตน
          หนูรอจนจิตท้อ.. พ่อไม่มา
          หนูโดดเดี่ยวเดียวดายแม่ตายแล้ว
          ปราศวี่แววญาติใดใคร่คบหา
          คำของแม่ก่อนตายยังตรึงตรา
          ต้องตามหาให้ได้จำให้ดี  
          ภาพผู้ชายในมือ..เขาคือพ่อ
          ลูกจงรอตามนัดหน้าวัดนี่
          นับตั้งแต่แม่ตายก็หลายปี
          เปรียบความฝันริบหรี่ไม่มีทาง
 
          เห็นพ่อหนูบ้างไหม ?  ถามไปทั่ว
          คราวรถทัวร์จอดสนิทรีบชิดข้าง
          รู้จักพ่อหนูไหม ?  ร้องไห้พลาง
          หลายคนต่างตอบหนู..ไม่รู้เลย
          หัวใจช้ำกำพร้าอุตส่าห์คอย
          ถึงเลื่อนลอยแต่ยังตั้งใจเผย
          หนูเปล่าหวังสมบัติชี้ชัดเปรย
          จนอย่างเคยอยู่ได้ไม่ร้อนรน
          หนูแค่อยากเจอพ่อแล้วขอกอด
          เพียงพร่ำพลอดหนุนตักพ่อสักหน
          คล้ายยากเข็ญเส้นทางช่างอับจน
          ถ้าหากพ่อไม่สนหนูจนใจ ๚ะ๛