ไพรเพรียก

...หลากชีวิต..อาจปลิดลง..ที่ตรงนั้น 
ตรงที่เธอ..เขาและฉัน..ดั้นด้นหา 
ย่างเท้าเหยียบ.. เสียบมือแหวก.. แทรกพนา 
เงื้อมีดฟัน..เหวี่ยงขวานผ่า..อย่างท้าทาย... 
หากสักนิด..แค่เพียงคิด..ระวังหวาด 
ก่อนจะกราด..มือเท้าเกรี้ยว..เหนี่ยวโหนหา 
บางชีวิต..ช่างเปราะบาง..ร้างโรยรา
บางชีวิต..ยากจะหา...พาพบเจอ... 
หากเพียงช้า..สักหนึ่งเสี้ยว..ก่อนเหนี่ยวรั้ง 
หากเพียงชั่ง..ใจสักนิด...ก่อนคิดเผลอ
หากมองก่อน..เอื้อมมือคว้า..อาจจะเจอ
สิ่งที่เธอ..เขาและฉัน..ดั้นด้นมา... 
...ผืนป่าใหญ่...เกิดขึ้นได้...เพราะไม้น้อย 
ต่างค่อยค่อย..เติบโตใหญ่..เป็นไพรกว้าง
หากต้องปลิด...ชีวิตจบ...เพราะรกทาง
ไพรคงร้าง..เพราะหนทาง..ไม่กว้างพอ...