มาเถิด.... เอนกายเจ้า...เนาแนบป่า...คราเหนื่อยหนัก ซุกกายพัก...สักเพียงตื่น...คืนเหน็บหนาว ลมป่าโบก...โยกใบบาง...น้ำค้างพราว เพลงดวงดาว...กล่อมขุนเขา...เคล้าเรไร ข้างกายเจ้า...ยังมีเงา...เหล่าผองเพื่อน ผู้มาเยือน...เหมือนตัวเจ้า...เฝ้าหลงใหล เดินทางเถื่อน...เสมือนถิ่น...ประทินใจ คราเหน็ดเหนื่อย...ซุกหลับใหล...ซบไพรพราง รอบกายเจ้า...ราวป่าพฤกษ์...ดึกสงัด ฟ้าแจ่มชัด...กลัดเดือนเสี้ยว...เกี่ยวดาวพร่าง หอมดอกไพร...กระจายฟ่อง...ล่องลมจาง มนต์ไพรกว้าง...โอบร่างร้าว...ให้เจ้าคลาย วันนี้เจ้า...เข้าเนาแนบ...แอบขุนเขา วันพรุ่งเจ้า...คราวตื่นฟื้น..ยืนหยัดไหว วันนั้นเจ้า...เฝ้าจำจด...บทมนต์ไพร วันหนึ่งเจ้า...เยือนกลับไป...ไพรยังจำ...
ไม้ร้าง 13 พ.ค. 2552 15:25 น. - ID 125846 
1314
4
0
13 พฤษภาคม 2552 15:38 น. - comment id 983727
เดินป่านานมาแระ ทำให้นึกถึงบรรยากาศเก่าๆจริงๆเลย แต่ให้เดินตอนนี้คงไม่ไหว แก่แล้วอ่ะ
13 พฤษภาคม 2552 17:53 น. - comment id 983856
อืม.... อยากไปมั่งจัง... ไม้ร้างอยู่นครฯ หรือคะ
14 พฤษภาคม 2552 00:57 น. - comment id 984259
อ่านไปอ่านมา...อยากลองไปเที่ยวเหมือนกันนะเนี่ย... ขนาดผมเป็นคนที่ไม่ชอบเที่ยวภูเขานะ
15 พฤษภาคม 2552 17:15 น. - comment id 985278
ขอบคุณทุกท่านนะครับ..
15 พฤษภาคม 2552 17:17 น. - comment id 985280
ครับคุณริมธาร.. บ้านอยู่ที่นั่น..แต่ตัวไม่ได้อยู่ครับ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
