สงสารลานพรมหญ้าต้องว้าเหว่ สงสารเสียงฮาเฮจะลับหาย สงสารพุ่มชมพู่พวงจะล่วงวาย สงสารสายลมเย้าเมื่อเช้าเย็น ต่อแต่นี้ไม่มีแล้วเสียงแว่วหวาน ที่ขับขานกล่อมขวัญฉันเคยเห็น เคยหยอกล้อต่อเย้าคราวอยู่เป็น เคยร่วมเล่นร่วมสนุกทุกคราวครา จะไร้เสียงปลุกเจ้าเมื่อคราวตื่น จะไร้คืนพูดคุยอยู่ครบหน้า จะไร้เพื่อนนอนเรียงร่วมเคียงมา จะไร้เงาเพื่อนข้าเวลาเรียน หากหยุดวันหยุดเดือนห้ามเลื่อนได้ จะหยุดให้ร่วมอยู่คู่ขีดเขียน จะไม่ยอมพรากลับกลับหมุนเวียน จะไม่ยอมแปรเปลี่ยนวันดีดี จะร้างแล้วแววตา,คำว่าเพื่อน จะจากแล้วยากจะเหมือนดั่งวันนี้ จะหาแล้วหาไหนคงไม่มี จะหมดแล้ววันที่เราร่วมกัน จะใช้ใจต่างสร้อยมาร้อยจิต จะใช้ภาพมวลมิตรด้วยหมายมั่น จะจดจำทุกคราเวลาวัน ขอผูกพันทั้งน้ำตาขอลาเอย
กรวิกสีม่วง 9 พ.ค. 2552 20:22 น. - ID 125748 
1739
1
0
9 พฤษภาคม 2552 20:47 น. - comment id 981972
แวะมาอ่านกลอนเพราะค่ะ
9 พฤษภาคม 2552 22:38 น. - comment id 982006
มีพบก็ต้องมีจาก เป็นกำลังใจให้ค่ะ
9 พฤษภาคม 2552 22:47 น. - comment id 982010
ภาพไม่ขึ้น ขอลงใหม่นะคะ
10 พฤษภาคม 2552 07:09 น. - comment id 982080
สงสารนักลานหญ้าที่ว้าเหว่ เคยกล่อมเห่ขับขานตำนานฝัน เคยออกค่ายพร้อมมิตรจิตผูกพัน คิดถึงวันลาจาก....ซากเหงาลอย ...แบบว่า..กลอนเพราะดีครับ..ร่วมแจม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
