ขอพักพิงเป็นเพียงผู้อยู่ในใจ ซ่อนอาศัยในนิยามความห่วงหา
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอมีสองชายเข้ากรายใกล้
มีสองใจพร้อมเสนอให้เธอสน
เขาคนนั้นฉันคนนี้ ดีทุกคน
เธอกังวลหม่นหมอง ต้องเลือกทิ้ง..
รักเขาหวงห่วงหัวใจไม่ให้เหงา
รักฉันเล่าเย้าหัวใจให้สุขยิ่ง
หากตัดเขาก็อาจเหงาจับใจจริง
ตัดฉันทิ้งก็แล้งไร้ใครยั่วยิ้ม
เธอสับสนปนเศร้าในเงารัก
คิดกังวลทนทุกข์หนักน้ำตาปริ่ม
ยิ้มก็ฝืดฝืนไปไม่พรายประพิมพ์
เหมือนเข็มทิ่มปักคาใจไปทุกวัน
ไม่อยากให้เธอลำบากใจอะไรอีก
จะขอหลีกทางรักสลักมั่น
ถ้ามิได้ครองคู่อยู่ด้วยกัน
ก็ขออยู่แค่ในฝัน ฉันขอลา..
ขอพักพิงเป็นเพียงผู้อยู่ในใจ
ซ่อนอาศัยในนิยามความห่วงหา
ให้เธอเห็นฉันทุกทีที่หลับตา
คงดีกว่า.. เธอเห็นเขาแม้เราเคียง