คนใกล้ตาย......(-*-)

อีกาไร้รัก

...ท้องฟ้า มืดสลัว 
ดูน่ากลัว ฟ้าแลบ เป็นระยะ 
เวหา พายุ มา 
ฝนฟ้าฝ่า กลัว จับจิต 
...ฟ้ากระหน่ำ ไม่ปราณี 
ไร้ซึ้งมี กฤษฏีกา ไม่ 
อากาศหนาว แทบ จับใจ 
พายุไล่ เมฆฝน ไรครืนๆ 
...ตัวฉันขับ รถยนต์ ในความมืด 
มิดสนิท เห็นทาง ไม่ 
ไร้ซึ้ง ความ ห่วงใย 
เหมือนกับฉัน เดียวดาย ในโลกนี้ 
...พาหนะ บุญเจ้ากรรม 
เกิดระยำ เป็นใด ไม่ 
ไฟลุกวาบ และดับไป 
สตาร์ไม่ เครื่องกระตุก ดับสนิท 
...ก้าวออกไป ในนอก รถ 
หนาว จับจต ใจยะเยือก 
แทบก้าวกลับ ไปไม่เครือ 
ดุจคราวเยือน บัดซบ ในชีวี 
...มองหาคน เข้ามาช่วย 
แต่ดูเหมือนคราวซวย ของชีวิต 
หาไม่ได้ ณ สิ่งใดในดวงจิต 
ไม่มีแม้ซักนิด ใครซักคน 
...นี่ฉันทำปาบ ใดหนา 
ถึงเวลา ชดใช้ แล้วหรือนี่ 
หรือไปทำระยำ ไม่ใยดี 
กับสิ่งที่ ระคนระดลไป 
...ทันใดนั้น สายฟ้าฟาด 
เสียงเสียดทาน สะอิ้งไปทุกที่ 
หูตาลาย เลือดไหลนที 
โอ้ฉันนี่ เจ็บปวด โอดแทบตาย 
...มองไปทาง ข้างหน้ารถ 
ดวงไฟคตเคี้ยว ลุกลามทั่ว 
ถึบประตู แทบสุดตัว 
โอ้...แม่จ่า หนูกลัวแทบขาดใจ 
...ร้องเรียกแหกปาก เสียงกระเซิง 
ดูยับเยิน ไปทั่ว ณ ร่างกาย 
โอ้...หรือถึงเวลา ฉันจะตาย 
โปรดช่วยด้วย ให้ฉันคาย ความทุกข์ทรมาณ 
...เวลาช่างดูผ่านไปเชื่องช้า 
นาฬิกา หาได้ขยับไม่ 
โอ้ละหนา คนใกล้ตาย 
จะวางวาย กันแน่หรือ บอกฉันที 
...ยังมีสิ่ง ที่ไม่ได้ทำ 
อยากบอกรักกัน แนบกายเธอ 
ดูละเมอ เพ้อพก กริยา 
ดูไร้ราคา ณ ตอนนี้ 
...โอ้..สายตาเริ่มพร่ามัว 
ดูไปทั่ว ระรานตา 
ดวงใจ จะหลับ ชั่วนิพาน 
ร่างกาย สิ้นลมหายใจ ลับนิรันต์..............................................By อีกา