แสงทาบทาราตรีที่ฟ้าใส อบอุ่นไอได้พักบนตักหนุน แอบอิงใกล้ได้ชิดหอมละมุน ทั้งไออุ่นกรุ่นฟุ้งจวนรุ่งสาง แว่วลมพัดกอไผ่ให้ไหวโยก ดั่งซอโศกขับกล่อมมิยอมห่าง ระริกพริ้วใบไหวให้ไหวคราง เห็นนวลนางพรางยิ้มพี่อิ่มใจ อีกนานไหมราตรีจะหนีหาย ให้พี่ชายได้นอนพักจนหลับใหล กลัวนะกลัวห่างร้างกลัวห่างไกล กลัวว่าใครหนุนตักเจ้าทั้งเช้าเย็น ตะวันยอทอแสงแดงระยับ เปล่งแสงจับคุ้งฟ้าพร่าพรางเห็น ขอหนุนตักพักคลายจนสายเพล มองผ่านเพ็ญใกล้ลาลับไปกับดาว วิหกน้อยค่อยโผผินบินสู่ฟ้า จากผืนป่าท้าแรงลมที่พรมหนาว ดั่งตัวพี่จากนวลไปชั่วคราว กลัวจะร้าวพราวไหวกับสายตา...
28 เมษายน 2552 09:06 น. - comment id 978187
โรแมนติกนะคะ ได้นอนหนุนตัก ^_^
28 เมษายน 2552 15:19 น. - comment id 978390
หวัดครับคีตกานท์ แวะมาชื่นชมครับ อบอุ่นจริง ๆ ขอเป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์งานต่อไปครับ
28 เมษายน 2552 20:29 น. - comment id 978487
ช่างจินตนาการ แวะมาเยี่ยมค่ะ