กลอนเจ็ดแปดเก้า

ศาลาไทย

(กลอนเจ็ด)           เออหนอ  ใจเรา  ก็เท่านี้
                             ควรที่  ยกให้  ใครเขาง่าย
                             ถูกหลอก  ชอกช้ำ  น้ำมือชาย
                             อับอาย  หน่วงเหน็บ  จนเจ็บนาน
(กลอนแปด)           เมื่อแรกนั้น  มั่นใจ  ใช่เขาแน่
                             ช่างเขลาแท้  หลงลม  คารมหวาน
                             เพียงหนึ่งน้อง  ต้องจิต  จึงผิดการ
                             แค่ทางผ่าน  คนหนึ่ง  พึงสังวร
(กลอนเก้า)             เก็บเรื่องราว  คราวครั้งนั้น  จวบวันนี้
                             พอเสียที  กับร่องรอย  คอยหลอกหลอน
                             บอกหัวใจ  ให้แกร่งกร้าว  อย่าร้าวรอน
                             จึงเขียนกลอน  แทนสัญญา  ศรัทธาตน
๑๔ มกราคม ๒๕๔๔				
comments powered by Disqus
  • แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

    26 มีนาคม 2545 19:00 น. - comment id 42739

    ตามมาอ่านอ่ะ
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    28 มีนาคม 2545 19:49 น. - comment id 43093

    ชอบค่ะ
    อ่านเพราะ ลื่นจังเลย
  • ศาลาไทย

    29 มีนาคม 2545 08:36 น. - comment id 43175

    :D แล้วจะเขียนให้อ่านทุกวันเลย
  • ~ PanG ~

    12 กรกฎาคม 2547 22:05 น. - comment id 145398

    คิดได้ไงคะเนี่ย  เก่งจริงๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน