. เหงาเศร้าสุดห่วงดวงใจเอ๋ย คำใดเอ่ยเล่าจะอ้างอย่างถวิล แต่วันนั้นตราบวันนี้ชั่วชีวิน ดุจแผ่นดินเยียบว่างกลางแสงจันทร์ . บนหนทางพร่างดาวบนราวฟ้า หลงเพ้อว่ายอดกมลอยู่บนนั้น หวังและฝันปลอบใจไปวันวัน ทำได้เพียงเท่านั้นฤาขวัญเอย . หากทำได้หมายใจเอาไว้ว่า อยากสลักนภาแผ่นแทนคำเผย จารึกในคืนวันผันผ่านเลย เพื่อทรามเชยงามชื่นได้ตื่นชม . ขวัญเจ้าใยจากไปแสนไวนัก ยังทอถักใยฝันไม่ทันสม ปล่อยใจดวงหนึ่งคว้างกลางสายลม หนาวเหน็บพรมพร่างพร่างน้ำค้างพราย . จงรอพี่ที่นั่นนะขวัญจ๋า รอเวลาแห่งนิรันดร์เคยมั่นหมาย ที่ที่ความผูกพันมั่นไม่คลาย แม้ความตายมิอาจพราก...เราจากกัน . ...................................
17 เมษายน 2552 22:05 น. - comment id 974142
มีพบมีพรากลำบากนัก มีรักมีทุกข์บ่สุขสม มีท้อมีหวังตั้งตาชม มีขมมีหวาน...อย่ารานรอน..
18 เมษายน 2552 01:13 น. - comment id 974212
18 เมษายน 2552 06:58 น. - comment id 974226
ครูพิม ครับขอบครับที่มาเยี่ยมเยียน
18 เมษายน 2552 07:01 น. - comment id 974227
สวัสดี ครับ คุณฉางน้อย
18 เมษายน 2552 19:49 น. - comment id 974341
เศร้าจัง เป็นรักที่อมตะนะคะ หายากค่ะ
19 เมษายน 2552 10:41 น. - comment id 974431
เป็นแรงบรรดาลใจ จากอารมณ์ของเพื่อนบางคน เมื่อไปเยี่ยมบ้านเขา นะครับ คุณนรสิริ . ขอบคุณที่มาเยี่ยม ครับ
9 สิงหาคม 2552 09:39 น. - comment id 1025019
เหงาเหงาเศร้าอ้างว้าง...กับการรอคอย.. ...................................... อยากบอกเธอว่าฉันในวันนี้...... ยังคงมี...ความอ้างว้าง..ความว่างเปล่า มีต้นไม้..สายลม...พรมแผ่วเบา... มีความเหงาเป็นเพื่อนอยู่เหมือนเดิม ...................................... แวะมาทักทาย .... กาแฟค่ะ...
9 สิงหาคม 2552 22:09 น. - comment id 1025195
ริมธาร ครับ กลอนบทนี้เขียนให้เพื่อนที่เขา สูญเสียคนรักไปในเวลาอันไม่สมควร เป็นการจากพรากที่แสนเศร้านะครับ กลอนแจม เพราะมากนะครับ