ปมประท้วง ทวงแค้น แสนสาหัส สารพัด จัดกวน ป่วนน่าเบื่อ อนาถแท้ ไทยเอ๋ย เคยจุนเจือ กลับหลงเชื่อ คำยุ ปะทุชน เมื่อไรหนอ พ่อหลวง ทรงหน่วงหนัก จะได้พัก สบาย คลายหมองหม่น ด้วยลูกหลาน ผลาญไทย ให้กังวล ความสับสน วุ่ยวาย เมื่อไรจาง สีเก่าผ่าน พลันเห็น เป็นสีใหม่ ก่อเหตุให้ ไทยวุ่น ชุลมุนอ้าง ข้ารักชาติ ศาสนา กษัตริย์พลาง แต่ทุกอย่าง ตอกย้ำ กลับทำลาย เรียกประชา-ธิปไตย หรือใดนั่น อ้างอัตตา ฟาดฟัน ปั่นป่วนหมาย ถิ่นไทยแลนด์ แดนสงบ รบราราย มุ่งหวังร้าย หรือไร ไทยจึงรบ ขึ้นชื่อว่า สงคราม ยุคยามไหน สุขที่ใด ไทยเทศ เหตุสงบ ต่างเสียสูญ วุ่นวาย หลายแห่งพบ หลังจุดจบ สงคราม เขตคามพัง ใครชนะ แท้จริง หลิงดูเถิด ต้องเตลิด หลบลี้ หนีไกลฝั่ง บ้างก็ตาย วายชนม์ มิทนยั้ง ได้โปรดชั่ง ใจเถิด เกิดเป็นคน บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๑๓ เมษายน ๒๕๕๒
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 14 เม.ย. 2552 05:10 น. - ID 125071 
1030
3
0
14 เมษายน 2552 20:09 น. - comment id 914373
14 เมษายน 2552 08:28 น. - comment id 973347
เป็นบทกลอนที่ให้ข้อคิดดีนะครับ
14 เมษายน 2552 08:35 น. - comment id 973348
สงสารพ่อ พ่อคงทุกข์ใจมาก
14 เมษายน 2552 14:54 น. - comment id 973401
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
