ผ่านผ่านพลิ้วโบกปลิวเพียงผิวเผิน ดูขาดเกินทางเดินอันสับสน ชั่ววูบผ่านวันวานอันร้อนรน วกเวียนวนผ่านลมมาซัดใจ ลมเจ้าหนอพัดมาจะเย็นไหม จะพัดไฟเผาไหม้ให้ขึ้นใหญ่ หรือจะมาดับทุกข์จากข้างใน แต่เหตุใดลมไหวดูไร้แรง ความอ้างว้างมันกว้างกว่าท้องฟ้า ไร้ดาราเมฆาและดวงแสง ก็แรงลมพัดไปให้เดือนแดง ที่เฝ้าแฝงเร้าร้อนให้ผ่อนไป แต่เหตุใดหัวใจช่างว่างหวิว เมื่อลมปลิวพัดผ่านเพียงพลิ้วไหว โอ้สายลมเจ้าหนอจะจากไกล เหตุไฉนผ่านใจจนเยือกเย็น (เจียระไน)01:22 13/04/2552
13 เมษายน 2552 22:35 น. - comment id 973308
สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ แวะมาให้กำลังใจ เขียนมาอีกนะคะ เพราะค่ะ
15 เมษายน 2552 12:44 น. - comment id 973567
สวัสดีค่ะ คุณ เจียระไน แวะมาทักทาย กลอนเพราะจังค่ะ ดูเงียบ สงบดีจัง
15 เมษายน 2552 15:11 น. - comment id 973575
สวัสดีค่ะ ลมพัดผ่าน แล้วก็ไป... ความรักก็ดุจกัน...