แผลบ่มพิษฤทธิ์กล้าจนล้าแล้ว ใจดุจแก้วมีแววหมองต้องขื่นขม กี่เจ็บช้ำกล้ำกลืนฝืนระทม หลายเรื่องจมตรมช้ำทนกล้ำกลืน แผลบ่มพิษจิตหมองร่ำร้องไห้ น้ำตาไหลรินรดหมดความชื่น สะอึกกักเก็บกำล้มทั้งยืน บอกใจฝืนคืนค่ำกลั้นน้ำตา แผลบ่มพิษจิตพังยังหม่นหมอง แต่ครรลองของใจยังไม่กล้า เจ็บและช้ำย้ำจินต์จนชินชา รอเวลายาแก้แผลลบเลือน แผลเป็นร้ายคล้ายย้ำจดจำแล้ว แผลส่อแววบ่มเพาะเกาะเสมือน แผลเก่าเก่าย้ำใจคล้ายบอกเตือน แผลปนเปื้อนน้ำตาคราระทม นัยรอยคำไหนเล่าเฝ้าลบแผล พอจะแก้แผลช้ำระกำขม อยากลบเลือนแผลร้ายกับสายลม แต่กับจมบ่มแผลแก้ไม่คลาย รอยแผลเก่าเฝ้าลบกลบรอยแผล ใจยังแพ้แค่สะกิดเกิดพิษหลาย เกิดภาพหลอนหลอกใจไปจนตาย แผลพิษร้าย..ใครหนอ..พอลบเลือน..
๗ เมษายน ๒๕๕๒
ครูพิม 7 เม.ย. 2552 14:38 น. - ID 124866 
2733
31
0
7 เมษายน 2552 14:48 น. - comment id 971430
มันไม่ง่ายเหมือนใช้ลิควิดนี่ค่ะ คุณครูเจ้าขา.. แวะมาป่วน..ยามบ่าย ใกล้ฝนตก :)
7 เมษายน 2552 14:51 น. - comment id 971432
น่าเห็นใจครับ...ความรักช่างเป็นดาบสองคมจริง ๆ ...ขอแนะนำยาสิ้นสวาทขนานใหญ่...น่าจะพอช่วยได้..อิอิ
7 เมษายน 2552 14:54 น. - comment id 971434
เวลาจะช่วยรักษาแผลใจค่ะ
7 เมษายน 2552 15:06 น. - comment id 971438
สวัสดีค่ะ หนูกุ้ง นั่นสิค่ะ หนูกุ้งจ๋า..ภาพเก่าๆมันตามหลอน อยากลบลบ..อยากจบ..แต่ลบไม่ได้ ไปไหนก้ไม่รอด..เลยต้องเป็นเบี้ยงล่าง.. ขอผ้าหน่อยจิ..น้ำตาผสมขี้มูกเลอะแล้ว...
7 เมษายน 2552 15:11 น. - comment id 971441
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายตอนบ่ายๆ..
7 เมษายน 2552 15:13 น. - comment id 971443
7 เมษายน 2552 15:16 น. - comment id 971445
เมื่อลมพัดมา ก็พาทุกสิ่ง อดีตที่ผังใจ ก็หวนกลับคืน หนทางข้างหน้า ตามใจอย่าฝืน อย่าทนกล้ำกลืน ทำเพื่อตัวเอง ทำอะไรเพื่อตัวเองดีที่สุดค่ะเพื่อน เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะคนเก่งขอบแบม
7 เมษายน 2552 15:19 น. - comment id 971446
หวัดดีคับคุณครูพิม... แผลกาย...ยังหายได้.... แผลเป็น แผลเก่า ก่อจิตเห็น..... เจ็บแท้ แผลเลือดสาด...กระเซ็น ซึมซ่าน...รอยแผล แผลรัก...ที่ผ่านแพ้....จักอยู่แม้...วันตาย ยังไงก็ตราตรึง...ถึงวันสุดท้าย....
7 เมษายน 2552 17:24 น. - comment id 971480
ไม่ว่าจะเป็นแผลกายหรือแผลใจ กาลเวลาเท่านั้นครับ ที่จะลบรอยแผลนั่น
7 เมษายน 2552 17:25 น. - comment id 971482
เข้ามาอ่านบทกลอนที่ไพเราะ ครับ
7 เมษายน 2552 17:39 น. - comment id 971486
น่าเห็นใจนะคนเรา อันที่อยากจำกลับลืม อันที่อยากลืมกลับจำ โดยเฉพาะความรัก นี่แหละนะ
7 เมษายน 2552 18:28 น. - comment id 971498
โอ๊ะโอ๋ๆๆ..ครูพิม ลืมเสียเถิด..อย่าคิดถึง พี่มาปลอบใจจ้ะ
7 เมษายน 2552 19:24 น. - comment id 971509
พิษรักแสนร้ายกาจนะครับ สารเคมีทำลายตับความรักทำลายหัวใจ แก้ไขได้โดยการรักเขาให้มากขึ้น แล้ววันนั้นคุณครูคงรู้สึกดีขึ้นครับ เพราะจากนี้ไปเราจะไม่หวังให้เขารักเราคืน อีกแล้วครับ
7 เมษายน 2552 19:47 น. - comment id 971521
พรุ่งนี้เช้าจะมาเยี่ยมใหม่ จะเข้าห้องพระแล้วค่ะ
7 เมษายน 2552 19:44 น. - comment id 971525
แสนโศกาอาดูรสูญสิ้นหวัง รักภินท์พังด้วยเล่ห์เสน่หา ความซื่อตรงคงมั่นพลันร้างลา เมื่อเธอลืมสัญญาคราวันวาน ป่านฉะนี้อยู่แห่งไหนกับใครเขา ลืมเลือนเราหรือไรช่วยไขขาน คนรอคอยน้อยใจให้ทรมาน สิ้นสงสารก็อย่าหมายทำร้ายกัน คือรางวัลคนนี้ที่โง่เขลา เหลือเพียงเงาเปล่ากลวงทุกห้วงฝัน ค่าความรักเคลือบแคลงที่แบ่งปัน คือรางวัล..คนเศร้าเท่านั้นเอง
7 เมษายน 2552 20:40 น. - comment id 971554
7 เมษายน 2552 20:49 น. - comment id 971557
7 เมษายน 2552 20:55 น. - comment id 971558
7 เมษายน 2552 20:56 น. - comment id 971560
7 เมษายน 2552 20:58 น. - comment id 971561
7 เมษายน 2552 21:01 น. - comment id 971563
อยากลืมค่ะพี่..จะพยายามลืมนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาปลอบน้อง...
7 เมษายน 2552 21:03 น. - comment id 971564
7 เมษายน 2552 21:13 น. - comment id 971567
7 เมษายน 2552 21:37 น. - comment id 971573
มาถึงเมือไหร่ก้อต๊อกแต๊กเอินไปเด้อเจ้า จะได้เตรียมหลบได้ทัน อิอิ
7 เมษายน 2552 22:40 น. - comment id 971584
......พี่ครูพิม อย่างอนฉางน้อยน๊า คอมพ์เจ๊งไปนานเลยคะ อดเล่น กลับมาแล้วน๊า
7 เมษายน 2552 23:11 น. - comment id 971594
รู้งี้ จับมารักษาให้หายก่อนก็คงดี อิอิ อ๊ะ ฉางน้อยมาแย้ว ขอโทษค่ะครูพิมเผอิญเห็นฉางน้อยเลยร้องทัก
8 เมษายน 2552 00:06 น. - comment id 971599
คุณพิมครับ ผมมาเยี่ยมคุณ คุณสบายดีเหรอ ทำไมคุณไม่ไปเยี่ยมเพื่อนคนนี้บ้าง เขาคอยคุณนะ
8 เมษายน 2552 01:50 น. - comment id 971605
ภาพในอดูด เอ๊ยอดีต โผล่มาเลยครับ สำหรับคนเคยมีแผลใจอย่างผม555555 ^^ ชอบครับ ชอบบ
8 เมษายน 2552 08:31 น. - comment id 971642
8 เมษายน 2552 08:34 น. - comment id 971644
8 เมษายน 2552 08:36 น. - comment id 971648
8 เมษายน 2552 08:37 น. - comment id 971649
8 เมษายน 2552 08:41 น. - comment id 971654
8 เมษายน 2552 09:31 น. - comment id 971674
กำลังใจ กาลเวลา จะช่วยลบเลือนแผลใจได้ครับ แต่ถ้าถ้าแผลไฟไหม้ น้ำร้อลวก ใช้ โทนาฟ ฮิๆ เทพธัญญ์แวะมารายงานตัวครับ ครูพิม
8 เมษายน 2552 11:48 น. - comment id 971705
แผลทางกายลบได้ไม่ยากนัก แต่แผลรักยากจะกลบลบเลือนหาย คงฝังอยู่กับผู้นั้นจนวันตาย จวบจนวันสุดท้ายมิลบเลือน กาลเวลาช่วยได้ในบางครั้ง แผลใจยังคงอยู่เสมอหมือน แทรกซึมทุกอณูคอยย้ำเตือน ว่าใจนี้ปนเปื้อนคราบน้ำตา แวะมาเยี่ยมน้องรักค่ะ สบายดีนะคะ
8 เมษายน 2552 12:43 น. - comment id 971739
แผลใจไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวก็หายแต่ที่ยังอยู่ก็คงเป็นแผลเป็นค่ะ ตอนนี้แผลเป็นของนู๋เอม ไม่รู้นู๋เอมทำหล่นไว้ที่ไหน เลยไม่เห็นต่างน้านแหล่ะค่ะ แวะมาทักทายและบอกว่าคิดถึงค่ะคุณครูพิม ไม่ได้เจอกันซะนาน สบายดีนะคะ
8 เมษายน 2552 14:36 น. - comment id 971770
หน้าส่วนตัว
มาทายา ให้ค่ะ ขอให้แผล (ใจ) หายเร็วๆนะค่ะ
ทักทายค่ะ
8 เมษายน 2552 15:28 น. - comment id 971796
สวัสดีค่ะแวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
8 เมษายน 2552 16:44 น. - comment id 971845
เจ็บไม่จางนะคะครูพิม
8 เมษายน 2552 20:05 น. - comment id 971915
8 เมษายน 2552 20:11 น. - comment id 971921
8 เมษายน 2552 20:13 น. - comment id 971922
8 เมษายน 2552 20:14 น. - comment id 971923
8 เมษายน 2552 20:15 น. - comment id 971924
8 เมษายน 2552 20:21 น. - comment id 971927
9 เมษายน 2552 22:59 น. - comment id 972314
-- ขอแจมกลอนด้วยคนนะครับ -- เมื่อโดนกรีด แน่แท้บาดแผลเกิด เปลือกใจเปิด ลมโลกกรรโชกแผล แปลบเจ็บแปลบแสบซึ้งถึงดวงแด คงได้แต่รอวันมันแห้งไป คิดให้ดี ดีที่ใจเราได้เปิด เป็นบทเรียนชั้นเลิศไม่เฉไฉ ให้เรารู้ว่าโลกนี้ไม่มีใคร จะห่วงใยหัวใจเราเท่าเราเอง จงเปิดใจบอบช้ำสัมผัสโลก ให้โชนโชกลืมเขาไปใครข่มเหง เจ็นก็เจ็บ ทนทนไปไม่ต้องเกรง คนจะเก่ง เก่งที่ทนนะคนดี แผลที่กายเกิดได้นับร้อยพัน แผลในใจที่เดียวนั่น ถนัดถนี่ ทุกครั้งคราโดนกระหน่ำเขาย่ำยี ทุกครั้งหนีไม่พ้นโดนแผลเดิม ดีแล้วล่ะ ..รู้เจ็บจึงรู้จำ เพราะรู้ช้ำ จึงหวงใจไร้แผลเพิ่ม ขอตัวเราอย่าช่วยย้ำอย่าซ้ำเติม จงริเริ่มเรียนระวังยับยั้งใจ พักใจให้นิ่งแน่เป็น แผลเป็น เป็น ให้เห็นว่าคนไหน ใช่-ไม่ใช่ เป็น รู้ทันคำลวงบอกห่วงใย เป็น เป็นไป ใจเราแน่ เป็นแผล "เป็น"
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
