คลื่นความเหงาแทรกผ่านลานใจร้าว คิดถึงคราวเคียงชิดสนิทสนม คืนวันผ่านม่านฝันเหลือเพียงลม กลายเป็นความขื่นขมระทมทรวง อยากบอกว่าคิดถึงใจแทบขาด แต่คงไม่เอื้อมอาจจะไปหา เธอคู่เคียงข้างใครในสายตา ฉันแค่เพียงคนผ่านมาแล้วผ่านไป ฝันยังคงเป็นฝันที่ว่างเปล่า เหงายังคงเป็นเหงาอยู่เคียงใกล้ คิดถึงเธอยังคิดถึงตลอดไป แต่เท่าที่ทำได้เพียงพรรณนา หากส่งใจไปให้คงไม่ถึง เพราะเธอไม่เคยซึ้งคะนึงหา ทนอยู่อย่างเดียวดายตลอดมา และคงทนจนกว่าจะขาดใจ
6 เมษายน 2552 21:58 น. - comment id 971209
ความคิดถึง ทำให้เราเหงาได้มากมาย ตลอดเวลา..... .... เจ็บ เหงา คิดถึง ทรมานมากๆเลยนะ
7 เมษายน 2552 11:35 น. - comment id 971359
กลอนนี้ได้ใจไปเกินครึ่ง คิดถึง ได้แต่คิดถึง ได้แต่รำพึงกอดความเหงา ยินเสียงเพลงบรรเลงแผ่วเบา กลับยิ่งเร้าความคิดถึงมากทุกที
7 เมษายน 2552 12:28 น. - comment id 971374
"หากส่งใจไปให้คงไม่ถึง เพราะเธอไม่เคยซึ้งคะนึงหา ทนอยู่อย่างเดียวดายตลอดมา และคงทนจนกว่าจะขาดใจ" อ่านแล้วซาบซึ้งค่ะ.. ขอเอาใจช่วยนะคะ..
7 เมษายน 2552 13:35 น. - comment id 971403
ความคิดถึงนี้มันทำให้เราทรมานแต้ๆ เจ้า แต่งได้อารมณ์ความคิดถึงดีแต้ๆ เจ้า