ไม่ร้อนรนเร่งเร้ากระเซ้าจิต ไม่คุ้นคิดเพ้อเจ้อละเมอฝัน สงบนิ่งเยือกเย็นชะงักงัน เหม่อมองมั่นห่างไกลสุดนัยต์ตา เหมือนอาทิตย์หยุดแสงไม่อาจส่อง ใบไม้ป้องหลีกลมกลัวหล่อนหา เพียงเคลื่อนไหวน้อยนิดไม่นำพา ดุจภูผาปักหลักสลักดิน เงียบสงัด ดุจพับ นภากาศ วิปลาสไร้ลมโบยบินสิ้น เงียบสงัดดั่งอยู่ใต้ธรนินทร์ เข็มตกดินยังได้ยินถึงถิ่นไพร เพียงใบไม้พลิกกายกลัวสนั่น เพียงมดมั่นขั้นเดินสะเทินไหว นิ่ง..เงียบ..เชียบ..อยู่ใต้ภายจิตใจ จิตใครได้ความนิ่งนี้ปรีชาตน
ภัทราภา 5 เม.ย. 2552 11:29 น. - ID 124808 
986
2
0
6 เมษายน 2552 11:18 น. - comment id 970860
แม้รอบข้างจะวุ่นวาย แต่ภายในจิตสงบ ก็สยบทุกอย่างได้ ความสุขที่สุดของคนเรา คือความสุขใจ..จากใจที่สงบ แต่คนเราไปไขว่คว้าหาสิ่งอื่น... แทนความสงบภายในใจ.. เขียนได้ดีค่ะ..
6 เมษายน 2552 17:40 น. - comment id 971044
เพราะมากครับ...เปรียบเทียบได้พิสดารดี
6 เมษายน 2552 22:18 น. - comment id 971223
ไปอ่านเมลล์ด้วยนะคะ..
6 เมษายน 2552 22:45 น. - comment id 971240
ขอบคุณครู กิตติกานต์ที่เข้ามาแสดงความคิด เห็นเป็นคนแรกน่ะค่ะ เอต้องพูดว่าขอบคุฯ คุณที่เมตมามาแสดงความคิดเห็นน่ะ เพราะไม่มีคนแสดงความคิดเห็นเลยด้วยความเคารพ................................
6 เมษายน 2552 22:46 น. - comment id 971242
ขอบคุฯที่มาแสดงความคิดเห็นน่ะค่ะคุณจะไม่เด็ด
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
