เป็นตอนสี่ ของการ แจมกลอนกันไปมา ยกมารวมไว้หน้าแรก ให้ได้อ่านกันตั้งแต่ต้นครับ ขออภัยท่านที่ได้อ่านแล้ว (อ่านสามกลอนย้อนต้นได้จากส่วน - ความคิดเห็น- นะครับ) คราจันทร์จากฟ้าเวลาแรม เห็นแก้มเธอเปื้อนน้ำตาหมอง อยู่เคยอยู่ คู่เคียง เพียงประคอง ใยจึงต้องแรมร้างจางจากไป จึงต้องขอบอกเธอให้เข้าใจจันทร์ แม้ห่างกันก็หวนหากลับมาได้ ใช่จากแล้วจากลับไปกับใคร แต่จากไปใจอยู่เคียงคู่เธอ อยากขอให้เข้าใจคนไกลห่าง แต่ยังคว้างคิดถึงเธอเสมอ เหมือนรางวัลหัวใจ หากได้เจอ ใช่พร่ำเพ้อ แต่เราพรากจากเพียงกาย ขอบใจเธอ ที่เฝ้าคอยแม้หงอยเศร้า น้ำตาเหงาโศกสะท้อนแสงจันทร์ฉาย แข็งใจรอวันฉันกลับไปเคียงกาย เปล่าความหมาย ถ้าการกลับไร้คนรอ ( สามบทแรก ใช้คำแรกของวรรค จากกลอนของน้ำแข็งเปล่า ; บทที่สี่ ดูเอาเองนะครับ )
4 เมษายน 2552 23:37 น. - comment id 970506
-เธออยู่ที่ไหนในคืนเหงา- โดย Salukphin เธออยู่ที่ไหนในคืนเหงา รู้หรือเปล่าใครชะเง้อเพ้อห่วงหา ใจเหน็บหนาวร้าวระบมตรมน้ำตา ประหนึ่งว่าจะสะดุดหยุดหายใจ เป็นแรงเหงาเคล้าโศกโยกยั่วขวัญ จนใจฉันพรั่นหวาดวาดหวั่นไหว เธอรู้ไหมในเส้นทางช่องว่างใจ มากหยากไย่รุงรังทั้งหมอกเงา มิอยากคิดคาดเดาและเหมาตู่ ใจอยากรู้เธออยู่ไหนในคืนเหงา ลืมสัมพันธ์สัญญาไหมของใจเรา หรือว่างเปล่าปล่อยใจวางร้างและลืม.
4 เมษายน 2552 23:39 น. - comment id 970507
- แท้ที่ใจเธอหนอ อย่าท้อแท้- คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน -- เหงา.. ให้มองขอบฟ้าเวลาเหงา นั่นเพราะเราจะได้พบกันที่นั่น จันทร์คู่ฟ้า ฟ้าก็อยู่ คู่กับจันทร์ มองหากันไม่ยากหากเธอมอง -- หมอกมาบังแน่แท้ก็แค่หมอก สองใจบอกคงมั่นไว้ไม่ใจสอง กรองกานต์ยืนยันไว้ในร้อยกรอง ใจเราต้องได้พบกันฉันมั่นใจ -- กว่าจะถึงวันนั้น ฉันเหงากว่า ไม่สนใจวันเวลาหาได้ไม่ ไกลก็ต้องยอมรับนับว่าไกล แท้ที่ใจ เธอหนออย่าท้อแท้
4 เมษายน 2552 23:40 น. - comment id 970508
โดย น้ำแข็งเปล่า คราเหม่อมองขอบฟ้าเวลาเหงา เห็นเพียงดาวดวงเก่าเคียงคู่ฟ้า อยู่แห่งใดกันเล่าเจ้าจันทรา ใยทิ้งข้าให้เหงากับเงาตน จึงได้รู้มีพบต้องมีพราก แม้ดวงจันทร์ยังจากคราฟ้าหม่น ใช่เมฆหมอกบดบังให้มืดมน แต่เพราะใครอีกคนที่เข้ามา อยากรอคอยจันทรากลับมาใหม่ แต่วันนั้นหัวใจคงอ่อนล้า เหมือนแสนนานแสนไกลกว่ากลับมา ใช่ท้อแท้แค่ล้าอ่อนกำลัง(ใจ)