เพราะความคิดถึงไม่มีขา ทุกท้องฟ้าความคิดถึงจึงฉานฉาย ร้อยล้านความคิดถึงก็โปรยปราย ประดุจดั่งหมื่นเม็ดทรายในท้องธาร เพราะความคิดถึงไม่มีขา ทุกใบหน้าของเธอประสมสาน สอดแทรกอยู่ในที่ดวงมาลย์ ปฏิญาณความคิดถึงซึ่งโบยบิน เพราะความคิดถึงไม่มีขา ทุกสัญญาจากใจไม่เคยสิ้น แม้ได้สมบัติทุกธรณินทร์ ความคิดถึงก็ไม่สิ้นไปจากใจ เพราะความคิดถึงไม่มีขา ทุกท้องฟ้าจักรวาลกี่วันไหน ข้ามทางช้างเผือกไกลแสนไกล ฤาแม้ในกี่แกแลคซี่เอย เพราะความคิดถึงไม่มีขา อิสระแห่งความคิดถึงจึงเฉลย ภูเขาท้องฟ้าใดใดเลย ไม่อาจเปรียบเปรยแม้สิ่งเดียว รักษาความคิดถึงด้วยดวงใจ แม้นอยู่แห่งไหนยังแน่นเหนียว ขอบเขตความคิดถึงไม่มีเจียว เพราะเกาะเกี่ยวอยู่ในใจวิญญาณ รักษาความคิดถึงให้คงอยู่ รู้ได้ด้วยใจที่ฝากผ่าน เก็บไว้ในดวงใจตลอดกาล แม้กี่เนิ่นนานไม่ลืมเอยฯ
1 เมษายน 2552 09:47 น. - comment id 969404
คิดถึง ๆ ^^
1 เมษายน 2552 10:12 น. - comment id 969422
เพราะความคิดถึงไม่มีขา ที่จะเดินไปมาหาใครได้ จึงต้องฝากสายลมลอยล่องไกล เผื่อถึงใครบางคนที่เฝ้ารอ .................................... มาแจมแบบกล้อมแกล้มๆ ชอบประโยคที่ว่า "เพราะความคิดถึงไม่มีขา" น่ะ
1 เมษายน 2552 10:37 น. - comment id 969441
ปีกไพร พาขวัญไปโบยบินทุกถิ่นที่ แลเห็นโลกโศกเศร้าหนาวฤดี ซึ้งว่าชีวีก็แค่นั้นฝันมายา... ชื่นชมงานค่ะ
1 เมษายน 2552 13:23 น. - comment id 969487
เลื้อยมาหาก็ได้นะ ความคิดถึงเอ๋ย แปลงร่างไปเลยช้าอยู่ใย 16%
3 เมษายน 2552 15:19 น. - comment id 970052
ความคิดถึงไม่มีขาจริงๆด้วยซีนะ ง้าน เหาะมาหาทีได้ไหม