ขึ้นหลังเสือ

อิทิตย์

มีอีกเรื่องอึดอัดมัดแน่นนึก
เก็บรู้สึกอมน้ำลายให้ปวดหัว
เกิดขัดแย้งอีกแล้วในตนตัว
นานเข้ากลัวกายถลำกระหน่ำเติม
เพราะเหตุฉันอยากใหญ่ใคร่กำเริบ
อยากจะเอิบอิ่มแท้อำนาจเหิม
อยู่สูงเสียดฟ้าเอกแรกประเดิม
ต้องเต็มเติมสิ่งไรให้ได้มา
ทำทุกอย่างขวางหน้ากำจัดเหี้ยน
ไร้เศษเสี้ยนถึงล้มไม้ใหญ่หนา
ที่เป็นร่มลูกนกคอยพึ่งพา
ตีใบหน้าพาซื่อไม่รู้การณ์
เพื่อได้มาดังสิ่งที่หวังยิ่ง
ไม่ประวิงสั่งการเพื่อสืบสาน
ใครลำบากช่างมันให้รำคาญ
ฉันสราญทำไมใครละลอง
ให้ลูกน้องออกนำเป็นหน้าทัพ
ฉันนั่งนับกำไรด้วยผยอง
แล้วทำหน้าพ่อพระน้ำตานอง
ช่วยพวกพ้องน้อยนิดด้วยเศษตังค์
ด้วยอำนาจหน้าที่แค่ปลายปาก
สนองอยากได้มาด้วยศพฝัง
ถึงบัดนี้ฉันต้องช่วยปิดบัง
ดึงพลังพ้นผิดเผื่อผองตู
เปลี่ยนเหตุการณ์จะทำไมใครจะรู้
ดึงหลักฐานฟ้องอยู่สร้างใหม่หรู
ดึงกลุ่มก้อนจากมารมาเป็นครู (คนดีที่ควรยกย่อง)
กำกับอยู่ให้พ้นจากโทษภัย
แต่ตอนนี้ตัวฉันเริ่มเบื่อหน่าย
สิ่งอิ่มคลายอยากทิ้งอยากผลักใส
อีกครึ่งเสี้ยวยังอยากสัมผัสใน
รสซ่านไซปลายลิ้นยังติดตรา
ได้สิ่งหวังพอแล้วใจนึกคิด
แต่ต้องติดบุญคุณคนเสาะหา
เลิกไม่ได้ดังหวังในอุรา
เหมือนดังว่าขึ้นหลังเสือแล้วยากลง