แม้ความคิดถึงไม่มีขา..... และไม่อาจเดินไปมาได้หลายหน แต่ความคิดถึงอาจเวียนวน เพื่อคิดถึงใครบางคนอยู่ในใจ แม้ความคิดถึงไม่มีขา..... แต่ก็อาจบินไปมาถึงกันได้ เช้าช้าเย็นค่ำเท่าไรไร ความคิดถึงโบยบินไปทุกนาที หากเธอคิดถึงฉัน..... ทุกเชื่อวันจงอย่าได้หมองศรี ลืมเสียสิความทุกข์ที่เธอมี รักษาไว้แต่ความดีในหัวใจ หากเธอคิดถึงฉัน...... ทุกเชื่อวันให้เธอจงฝันใฝ่ จงเชื่อมั่นและจงได้ก้าวไป ด้วยหัวจิตหัวใจไร้มลทิน ฉันจะรอเธออยู่ที่ฟากนี้..... ฟากแห่งฟ้าที่ความดีไม่สูญสิ้น ฟากแห่งฝันที่ใจเธอจะได้ยิน ที่ความหวังทั้งสิ้นจะเรืองรอง ขอเธอจงได้ก้าวมา..... ผ่านภูผาและเมฆาทุกห้วงห้อง มีความรักและศรัทธาเป็นครรลอง ขอเธอจงได้ลองโบกโบยบิน แม้ว่าความคิดถึงไม่มีขา แต่ความกล้านั้นไม่เคยจะสูญสิ้น คิดถึงฉันขอให้หวังตั้งใจจินต์ ก้าวสู่ฝันสู่แดนดินที่แดนทอง
25 มีนาคม 2552 12:50 น. - comment id 966912
ถึงความคิดถึงจะไม่มีขา แต่ปรารถนาเรียกเข้ามาใกล้ใกล้ มากระซิบอยู่ข้างในหัวใจ ให้หวั่นไหวทุกครั้งความคิดถึง
25 มีนาคม 2552 13:19 น. - comment id 966931
ทำไมต้องคิดถึง หากลึกซึ้งตราไว้ในดวงจิต มายาฝันวันวนวิบากชีวิต ไม่มีสิทธิ์นับจากนี้มีเพียงธรรม... พุด...สาวบ้านนา
25 มีนาคม 2552 21:09 น. - comment id 967128
อ่านแล้วยิ่งทำให้คิดถึงใครคนนั้ยจริงๆเลย