ใบไม้น้อย ลิ่วปลิวลอยตามลมให้ไหวหวั่น ฉุดกระชากสาดซัดสารพัน ใบไม้ก็พลันกระจัดกระจาย ใบไม้น้อย เจ้าอาจต้องล่องลอยวาบไหวหวาย ลมระดมโจมจู่มิรู้วาย ใบไม้น้อยปลิวปลายไม่เว้นวัน แต่เมื่อลมสงบ ใบไม้ย่อมซบดินไม่ไหวหวั่น ชำแรกแทรกเดียวกับดินทุกวี่วัน เป็นหนึ่งเดียวกันตลอดไป ชีวิตก็เป็นเหมือนเช่นนี้ ที่จะมีวันต้องไม่ผ่องใส แต่วันหนึ่งก็จะถึงซึ่งเส้นชัย ยืนหยัดอยู่ได้ไม่เปลี่ยนแปลง เช่นกับใบไม้ใบน้อย อยู่กับดินเพื่อคอยสุรีย์แสง ผสานกลืนกลายเป็นอาหารพลังแรง เป็นต้นแหล่งแห่งต้นไม้ต่อต่อไป ต้นไม้อีกหมื่นอีกแสน ที่โลดแล่นผลิโตจนเติบใหญ่ ล้วนลูกหลานใบไม้น้อยนั้นอย่างไร สละตนเพื่อให้เป็นกำลัง เราต้องเป็นใบไม้น้อย หวังสร้างโลกอย่างคอยถวิลหวัง แม้ต้องตายเจ็บตกอกแทบพัง จงอย่ายั้งปณิธานทุกการใด วันหนึ่งเมื่อลมสงบ สลายร่างซบกับดิน ณ วันไหน เมื่อนั้นผลิพันธุ์ไม้อันอำไพ ก็จะเกิดใหม่มาแทนเรา
ด.ช. ปรัชญา 25 มี.ค. 2552 08:34 น. - ID 124485 
1145
0
0
25 มีนาคม 2552 10:18 น. - comment id 966894
งามความคิดนักครับ
25 มีนาคม 2552 17:10 น. - comment id 967049
งดงามปรัชญาภาษาเขียน ดั่งแสงเทียนงามธรรมอำพันแสง มากคติข้อคิดแทรกมาแจกแจง ที่แอบแฝงในงานบทกานท์กลอน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
