เห็นเขา เซซัด พลัดหลง เราคิด พะวง สงสาร อุตส่าห์ เอื้อเฟื้อ เจือจาน ให้ทาน แก่เขา ข้าวปลา อิ่มแล้ว เขายืน ยึดอก ปล้นฉก ชิงทรัพย์ นับค่า นิทาน งูเห่า ชาวนา ฟังมา เท่าไร...ไม่จำ
กวี ซีม่า 19 มี.ค. 2552 18:04 น. - ID 124341 
2331
4
0
19 มีนาคม 2552 18:53 น. - comment id 965543
สวัสดีค่ะสังคมไทยเปลี่ยนไปมากค่ะ สมัยนี้จะหาคนที่ไว้ใจได้ยากมากๆ เลยค่ะ ต้องรู้จักที่จะป้องกันตัวเองนะคะ
19 มีนาคม 2552 20:32 น. - comment id 965613
เยี่ยมค่ะ
20 มีนาคม 2552 07:19 น. - comment id 965714
20 มีนาคม 2552 07:21 น. - comment id 965716
20 มีนาคม 2552 09:38 น. - comment id 965740
ไหนๆก็เมตตาแล้ว ให้อภัยด้วยเลยนะคะ
20 มีนาคม 2552 22:08 น. - comment id 965914
23 มีนาคม 2552 07:19 น. - comment id 966324
หวัดดีคับ...คุณ"กวี ซีม่า" มาช้า....ไม่ถือว่าขาด .... ขอรับ... แสดง...ว่า...ไปเจออะไรมา...แหงมๆ....งัยๆก็เป็นกำลังใจให้นะขอรับ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
