** ลมหวน ** ป่วนซึ้งฤทัยยามไกลสิ่งที่รัก นึกวงพักตร์เฉิดฉวีดั่งมณีฉาย อเนกอนันต์หวานหวนยวนใจกาย ล้วนมากมายคลายลับมิกลับคืน ต่อนี้ไปใครเล่าเฝ้าโลมสมร ยามบังอรผันผวนล้วนข่มขืน ลมโชยพัดร้อนเย็นเน้นยั่งยืน แอบสะอื้นฝากไว้ใจรัญจวน ฟ้าดินแปรเปลี่ยนแปลงฤดูกาล อกสะท้านนึกคำพลอยกำสรวล ฉันจะรักเธอเสมอจนเผลอครวญ บัดนี้ล้วนเลื่อนลอยคล้อยลำเค็ญ เก่าก่อนนั้นหวานซึ้งตราตรึงจิต ต่างช่วยคิดด้วยจนปนยากเข็ญ หาใช่สิ่งมาสนองครองยากเย็น สู่โดดเด่นหวามใจในแพรวพราว แสนระกำช้ำชอกมาตอกย้ำ รอบข้างทำมิคนึงพึงสืบสาว สาเหตุใดเชื่อเขาเอาเรื่องราว หรือถึงคราวหูเบาเฝ้าจากจร ฝนโปรยพร่ำผิดกาลพลันซึมเศร้า ลมโชยเคล้าปั่นป่วนล้วนเล่ห์หลอน ศิวิไลซ์แปรเปลี่ยนเวียนเว้าวอน สู้ออดอ้อนหวังหวนดั่งล้วนลม กลิ่นเจ้าเอยเคยเคล้าเฝ้าหอมกรุ่น กายละมุนเนียนเนื้อยามเอื้อสม ป่านนี้หนอฝากไว้แนบชายชม น้ำผึ้งขมหวามหายไร้ร่องรอย ติดตามหาหวังกลับนับลมหวน รักยังชวนความหลังพังล่วงผล็อย ฝากความหวังครั้งเก่าเฝ้ารอคอย เปื้อนคาวน้อยอภัยให้ไม่ทบทวน แม้นลำบากยากเย็นจนเน้นโศก ผ่านวิปโยคอย่างไรให้กลับหวน ซึ้งความรักยังคอยกลอยเนื้อนวล ยังเปี่ยมล้วนความแท้อันแน่นอน ผ่านอดีตคือบทเรียนของชีวิต ความถูกผิดเป็นครูผู้แนะสอน มีรักแท้รักเทียมเปี่ยมทุกตอน สิ่งร้าวรอนอภัยให้ด้วยใจกาย. *** แก้วประเสริฐ. ***
18 มีนาคม 2552 17:04 น. - comment id 964906
หลานกำลังจะกลับบ้านแวะทุกทายคุณลุงก่อนค่ะ วันนี้บ้านหลานมีฝนตกด้วยนะคะ
18 มีนาคม 2552 17:17 น. - comment id 964917
สวัสดีค่ะ แวะมาชื่นชมผลงานก่อนกลับบ้านนะคะ สวัสดีค่ะ
18 มีนาคม 2552 17:24 น. - comment id 964921
เศร้าจังนะครับ... ผ่านอดีตมานานผ่านความรัก ได้รู้จักแท้และหลอกหลอน ผ่านปัญหาอุปสรรค์รักทุกตอน อยากให้สอนเรื่องรักอีกสักครา..
18 มีนาคม 2552 17:29 น. - comment id 964923
คุณ เพียงพลิ้ว ขอให้เดินทางโดยปลอดภัยนะหลานรัก ที่นี่ ฝนก็กำลังตก ลุงว่างๆก็เขียนกลอนเล่นๆแก้เหงา บอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะว่าลุงคิดถึงจ๊ะ รักหลาน เสมอๆจ้า แก้วประเสริฐ.
18 มีนาคม 2552 17:33 น. - comment id 964925
คุณ somebody สวัสดีครับ ขอบคุณมากครับ บ้านผมฝนตกครับ เหงาๆก็เลยเขียนกลอนเล่นๆครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
18 มีนาคม 2552 17:37 น. - comment id 964926
คุณ ก่องกิก ผมเองไม่รู้จะสอนอย่างไรเพราะแก่เกินแกง เสียแล้วล่ะครับ รูปหล่อหนุ่มๆคงจะหาไม่ยากครับ ผมเองปล่อยวางเสียแล้วครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
18 มีนาคม 2552 17:41 น. - comment id 964927
ใช่ค่ะคุณลุงแก้ว อดีตคืออดีตค่ะ อยู่กับปัจจุบันดีที่สุด สุขภาพเป็นไงบ้างค่ะคุณลุง ยังคิดถึงตอนที่ร้องเพลงคู่กับคุณลุงมีความสุขจังค่ะ ด้วยรักและเคารพเสมอ กระต่ายใต้เงาจันทร์
18 มีนาคม 2552 17:44 น. - comment id 964928
สวัสดีงามๆ ยามเย็นเจ้าตื่นขึ้นมาอ่านกลอนพริ้วไพเราะดีเจ้า แต่เศร้านะเจ้า เขียนกลอนได้เยี่ยมแต้ๆ เจ้า
18 มีนาคม 2552 20:29 น. - comment id 965028
18 มีนาคม 2552 21:18 น. - comment id 965070
ผ่านอดีตคือบทเรียนของชีวิต ความถูกผิดเป็นครูผู้แนะสอน ................................................ ชอบบรรทัดนี้นะครับครูแก้ว.. แต่บางทีอดีต มักจะสอนเรามากไปนะครับครู... สบายดีนะครับ..รักษาสุขภาพด้วยครับครู
18 มีนาคม 2552 21:24 น. - comment id 965079
สวัสดีค่ะ คุณแก้วฯ ลมหวนมาพาหทัยหวั่นไหวร้าว ภาพเรื่องราวความรักสลักเหมือน สิ่งเคยผ่านพ้นไปไม่ลบเลือน ผ่านปีเดือน...ยังเป็นดั่งเช่นเคย... หัวใจเปี่ยมรักมั่น ผ่านกี่วันยังมั่นคง... หวนมากี่ครา...ก็จักอภัย เพราะรักล้นหัวใจ สบายดีนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ อากาศแปรปรวนบ่อยๆ
19 มีนาคม 2552 10:55 น. - comment id 965243
มาอ่านจินตกวี ที่งดงามครับ ผมก็ชอบคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ความประทับใจเก่าๆ ผมว่าเป็นความสุขนะครับ ที่เรายังรู้สึกถึงความอบอุ่นเหล่านั้นได้ แม้ความจริง เราอาจอยู่โดยไม่มีใคร แต่ก็สุขใจ ที่เคยมี จริงไหมครับ ขอให้มีความสุขมากๆ ครับ ดูแลสุขภาพด้วย
19 มีนาคม 2552 11:29 น. - comment id 965266
มาชื่นชมลมหวนครับ อิอิ
19 มีนาคม 2552 12:15 น. - comment id 965286
เมื่อลมหวนก็ทวนซึ่งความหลัง เมื่อครั้งยังมีสองอยู่ครองข้าง แต่บัดนี้มีเพียงลมอย่างอ้างว้าง เดินบนทางแสนเปลี่ยวแต่เดียวดาย เมื่อรู้สึกก็นึกเหงาเงาพัดผ่าน เคยชื่นบานหัวเราะก็มาหาย มีแต่เพียงคิดถึงคนเคียงกาย ใจเหมือนพ่ายต่อรักแท้แน่จริงเอย สวัสดีค่ะคุณลุง วันนี้มีอะไรให้หลานทานบ้างเจ้าค่ะ เห็นกลอนเพราะทีไรอดไม่ได้สินะเรา อิอิ
19 มีนาคม 2552 13:26 น. - comment id 965318
สวัสดีค่ะลุงแก้ว วันนี้อารมณืผิดคือครูหรือคะ ต้องบอกว่า.. คงไม่มีใครไม่เคยผิดนึคะ รักษาสุขภาพนะคะ
19 มีนาคม 2552 14:32 น. - comment id 965360
คุณ กระต่ายใต้เงาจันทร์ จ๊ะหลานรัก อดีตนั้นให้อะไรๆหลายๆอย่าง หากเรารู้จักใช้นะจ๊ะ จำได้ซิการร้องเพลงเดี๋ยวนี้ ไม่ไหวแล้วล่ะ ยังรักและคิดถึงอยู่เสมอขอบใจจ๊ะ แก้วประเสริฐ.
19 มีนาคม 2552 14:40 น. - comment id 965367
คุณ ม่านดอย ผมเองอดีตนั้นพบแต่ความเศร้า ฉนั้น นึกถึงอดีตจึงได้เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาครับ ขอบใจ มากจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 มีนาคม 2552 14:56 น. - comment id 965380
คุณ หมอวฤก ผมรู้สึกดีใจมากที่คุณหมอแวะมาเยี่ยมเยียน ผมเองศรั่ทธาผลงานคุณหมอเสมอมา ส่วนใหญ่นั้น จะเป็นโคลงเสียส่วนมาก พึ่งเห็นเขียนกลอนครั้ง แรกนี่เอง และมอบให้แก่ผมขอบคุณมากครับ ลมหวนนั้นผมไม่เคยฟังเพลงหรอกครับ สาเหตุ เกิดจากเกิดพายุท้องฟ้าคลึ้มจากที่อื่นแล้วลมกลับ หวนมาที่บ้านผม ต้องหลบเข้าบ้านเลยเป็นปัจจัย ให้เขียนเรื่องนี้ประกอบกับอดีตเข้าไปครับ เราพบกันสองครั้งผมยังจำได้ ครั้งแรกที่ร้าน อาหารอนุสาวรีย์ชัยฯและอีกครั้งที่วัดจำชื่อไม่ ได้ครับ ขอขอบคุณที่กรุณามอบกลอนที่แสนจะ เสนาะยิ่งไว้ให้แก่ผมครับ รักและคิดถึงเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 มีนาคม 2552 15:03 น. - comment id 965383
คุณ กิ่งโศก ครับอดีตคือความทรงจำที่ฝังลึกในใจเรา ผมบอกแล้วว่าผมใช้ใจเขียนกลอนเสมอๆตามใจ นึกเองไม่เคยร่างไว้ก่อน อ้อ ขอให้ขึ้นไปอ่าน กลอนของคุณหมอวฤกนะครับนี่แหละกลอนแปด ยากนักที่จะเขียนส่วนใหญ่มักจะเป็นโคลงเสีย ส่วนมาก ผมได้รับเกียรติคุณหมอเขียนไว้ให้ครับ ขอบใจมากที่ห่วงเสมอมา รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 มีนาคม 2552 15:17 น. - comment id 965395
คุณ แมงกุ๊ดจี่ สวัสดีครับ อดีตนั้นคือความจำที่ฝังลึกไว้ใน หัวใจเรา หากเปรียบเหมือนลมหวนก็ได้ครับผม เองแจ้งไว้บนกระทู้บนแล้วว่าเกิดมองดูฟ้ามืดคลื้ม แล้วลมกลับหวนมาที่บ้านผมเอง เลยนำมาเขียน ไว้ครับแต่ก็มักจะแฝงสิ่งในอดีตเสมอๆครับ ผมเอง เป็นคนจริงใจหากคบใครแล้วจะรักเสมอต้นเสมอ ปลายเสมอๆ ยกเว้นเขาจะตีจากไปเท่านั้นครับ แม้แต่คุณตั้งแต่คบกันมาก็จะรู้ซึ้งผมเสมอๆ ว่าผมเป็นคนเช่นไรครับ อากาศตอนนี้แย่ หน่อยครับผมสุขภาพไม่ค่อยดีก็เลยไปกันใหญ่ แต่ก็ปล่อยไปตามสังขารครับ รักเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
19 มีนาคม 2552 15:23 น. - comment id 965399
คุณ นักสืบไร้อันดับ อันที่จริงผมตั้งฉายาว่า เขอร์ล๊อคโฮม ให้ แล้วนะครับเป็นคนที่มีอันดับเยี่ยมครับ ผมคนแก่ วันๆอยู่คนเดียวบ้าง สองคนบ้าง นอกจากวันหยุด นี่แหละหลายๆคนหน่อย ส่วนใหญ่มักจะเขียนเรื่อง ปัจจุบันรวมเข้ากับอดีตของผมเองครับ เพราะไม่ อยากไปยุ่งเกี่ยวเรื่องอื่นๆครับ ขอบคุณที่อวยพร เช่นกันครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 มีนาคม 2552 15:28 น. - comment id 965404
คุณ นายธนา ขอบคุณครับผมเองคนแก่ไม่ได้ออกไปไหนๆ นอกจากอยู่บ้านแล้ว หากตอนเย็นๆมากเขามาชวน ไปเล่นเปตอง ก็ไปกับเขาครับสนุกสนานผ่อนคลาย อารมณ์ได้บ้าง แต่นานๆครั้งครับ การเขียนผม มักจะเป็นจินตนาการในอดีตผสมปัจจุบันที่เห็น เป็นส่วนมากครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
19 มีนาคม 2552 15:36 น. - comment id 965410
คุณ แก้วประภัสสร สวัสดีจ้า ครับเมื่อลมหวนก็ย่อมทวนความหลัง ยามอยู่คนเดียวครับ ผมแก่แล้วไม่ได้ไปไหนๆ นอกจากเขาพาไป ส่วนใหญ่จะอ่านหนังสือพิมพ์ ออนไลท์เท่านั้นและฟังวิทยุบ้าง เปิดเวปฯตาม คอมฯบ้าง ส่วนชื่อเรื่องไหงดันไปพร้องกับชื่อ เพลงก็ไม่รู้ครับ แต่ที่แน่ๆคือเกิดขึ้นจริงๆกับลม ครับ อ้อส่วนอาหารผมทานง่ายๆมีอะไรเหลือไว้ ก็ทานครับเพื่อประทังชีวิตไปวันๆหนึ่งเท่านั้นครับ รู้สึกว่าวันนี้ ได้ทานเกี๊ยมอี๊ คือเส้นคล้ายแป้ง เล็บมือนางสมัยก่อนนั่นแหละครับมาต้มน้ำซุป กับหมูสับครับ กลอนคนแก่ก็แบบนี้แหละครับ วกไปเวียนมาเฉื่อยๆแฉะไปตามอารมณ์ด้วย หลักใหญ่ผมจะเขียนกลอนสดใช้ใจเขียนนึก จินตนาการปัจจุบันผสานอดีตครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 มีนาคม 2552 15:41 น. - comment id 965421
คุณ ยาแก้ปวด สวัสดีจ้าหลานรัก ใช่ก่อนนี้ตอนผมทำงานนั้น มักจะใช้อดีตเป็นครูผมเสมอๆ แต่เลือกใช้นะครับ หากรู้จักใช้ก็จะทำให้งานเราเดินหน้าไม่มีอุปสรรค แม้ในปัจจุบันอดีตกลับเป็นที่มาของการระบาย อารมณ์ อิอิ คือเขียนกลอนครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 มีนาคม 2552 15:46 น. - comment id 965430
ฝากลมหวนมาอวลความรักมอบให้ค่ะ
19 มีนาคม 2552 15:56 น. - comment id 965440
คุณ salukphin ขอขอบคุณในความกรุณาและให้เกียรติผมครับ ชีวิตคนเราหากเปรียบไปแล้วก็คล้ายกับลมหวน มักแปรปรวนเสมอมาครับ ผมเองเป็นคนจริงใจ และจริงจังต่อชีวิตมาก ฉนั้นอดีตผมจึงฝังลึกแน่น มาก แต่ก็ดีไปอย่างนะครับที่ได้ระบายในกลอน ออกมาบ้างครับ แต่ทุกๆกลอนผมมักจะแฝงสิ่งเศร้า ไว้เสมอๆครับ แต่ก็แปลกมันมักจะกลับกัน เป็นเสียส่วนมากครับ ฉนั้นอารมณ์ลึกๆจึงแฝง ไว้ด้วยความเศร้าถึงมาดแม้นจะพยายามก็ตาม แต่กลับมิอาจจะลืมไปได้ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
19 มีนาคม 2552 19:13 น. - comment id 965551
ลุงหวานจังไพเราะมากเลยค่ะ
20 มีนาคม 2552 00:00 น. - comment id 965685
คราวนี้ลมพัดหวนมาอีกระลอกนะคะ กลอนคุณแก้วหวานเชียวค่ะ
20 มีนาคม 2552 12:16 น. - comment id 965793
คุณ นรศิริ ส่วนใหญ่ผมก็เขียนแบบนี้แหละครับ ขอบคุณครับที่มาเยี่ยมเสมอ แก้วประเสริฐ.
20 มีนาคม 2552 12:27 น. - comment id 965794
คุณ แจ้นเอง ส่วนใหญ่ผมก็เขียนไปตามอารมณ์เท่านั้น ตัวเองไม่รู้หรอกครับ หากจะให้หวานกลอนนั้น ต้องให้อ่อนไหวพลิ้วตามอักษรที่เลือกใช้ครับแล้ว ประกอบด้วยทำนองดนตรีเข้าด้วยกันครับ บังคับ กลอนด้วยมิฉนั้นกลอนจะพาเราไปทำให้ไม่งาม ครับ คุณลองดูซิครับผมอ่านกลอนเกือบทุกๆคน ที่ส่งเข้ามา หากเข้ามาดูกลอนผมส่วนมากจะเป็น เช่นเดียวกับผมครับ ด้วยผมไม่ปิดบังหรอกครับ เพราะผมเป็นคนช่างสังเกตุและค้นหาว่าทำไม คนเก่าๆเขาเขียนกลอนได้ไพเราะชวนอ่านมาก และผมก็ค้นพบเคล็ดลับ กลอนผมจึงจะออกมา ในลักษณะนี้แหละครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.