ชีวิตในกล่อง....

ทิพย์โนราห์ พันดาว

คืนรุมร้อน ลมนิ่ง ไม่ติงไหว
นอนเหนื่อยใจ ข่มให้หลับ ซบกับหมอน
พรุ่งนี้เล่า ต้องสู้กัน ตะวันรอน
คืนนี้นอน ถอนใจ ในค่ำคืน
ตีสี่ครึ่ง ตื่นผวา ตาไม่หลับ
คำนวณนับ ทั้งที่ใจ ใคร่อยากฝืน
หุงข้าวก่อน แล้วรีดผ้า ถ่างตายืน
ทนกล้ำกลืน ฝืนกรำ ทนทำไป
ตีห้าตรง ไม่พะวง รีบอาบน้ำ
เสร็จแล้วซ้ำ ดื่มกาแฟ หนึ่งแก้วใหญ่
ละกาแฟ รีบลุก ปลุกเร็วไว
เร็วทรามวัย แม่จะสาย หน่ายเหลือเกิน
มอเตอร์ไซด์ คันเก่า สุดเหลาเหย่
เอียงกระเท่ ร่อนส่าย คล้ายจะเหิน
รับน้ำหนัก สามคน ไม่พ้นเนิน
กระแทกเยิน ดัง ปั๊ก หนักเหลือใจ
เห็นวีโก้ คนอี่น เขาชื่นฉ่ำ
เหมือนตอกย้ำ ใจเจ็บ เก็บไม่ไหว
น้ำตาคลอ เบ้าอุ่น ว้าวุ่นใจ
วันนี้ไป เป็นของเขา เราโง่เอง
ส่งลูกแล้ว ลนลาน ทำงานต่อ
เด็กมารอ ไม่มีครู ดูโหวงเหวง
รีบเปิดห้อง ทำงาน สานบทเพลง
ร่ายบรรเลง เพลงชีวิต จิตวิญญาณ
สามโมงครึ่ง เลิกเรียน อ่านเขียนเสร็จ
รีบระเห็ด ไม่สนใจ ใครกล่าวขาน
ด้วยหน้าที่ ไม่ยอมให้ ใครประจาน
ด้วยวิญญาน ความเป็นแม่ แท้ที่ใจ
มอเตอร์ไซด์ คันเก่า ที่เหลาเหย่
เอียงกระเท่ ซ้อนสามกลับ ก็รับไหว
รีบเร่งทำ กับข้าวเย็น ด้วยเห็นใจ
กลัวทรามวัย ลูกจะหิว นิ่วหน้างอ
แล้วอีกวัน ก็มืดดับ ซบกับหมอน
ร้างอาทร หนาวหัวใจ ด้วยไร้หอ
ผ่านอีกวัน ฝันอีกคืน สะอื้นรอ
คู่พนอ เบาแบ่ง เติมแรงใจ
                                    ทิพย์โนราห์ พันดาว