ก้าวที่...กล้า

10 มีนาคม 2552 13:17 น. - comment id 960968

ว่าทำไมชีวิตข้าเป็นเช่นนี้  

ประโยคนี้นึกถึงสาปภูษาจริงๆ ดูเหมือนกัน ชอบอ่ะ  

ม่านดอย

10 มีนาคม 2552 18:12 น. - comment id 961119

อ่านแล้วมองเห็นภาพเลยเนาะเจ้า น่าสงสารจัง 

พิมญดา

10 มีนาคม 2552 18:22 น. - comment id 961134

กานท์ กานต์

10 มีนาคม 2552 19:38 น. - comment id 961169

เห็นภาพเลย...คล้ายได้อ่านเรื่องย่อ...

จะไม่เด็ด

11 มีนาคม 2552 08:13 น. - comment id 961377

แต่งได้ดีมากเลยครับ.....เข้าถึงอารมณ์เลยหละ...สงสารนางศรีเกตุนะ..

เทพธิดาอเวจี

11 มีนาคม 2552 11:32 น. - comment id 961477

ขอบคุณทุกคนค่ะ ที่ให้การตอบรับเป็นอย่าง
ดี ฉันดีใจมากค่ะ และรู้สึกมีกำลังใจในการ
เขียนกลอนมากขึ้น จะพยายามพัฒนาฝีมือ
ต่อไปค่ะ

กวี ซ่ม่า

11 มีนาคม 2552 13:44 น. - comment id 961530

แวะมาเยี่ยมชมนะ-ขอรับ

ดูละครแล้วย้อนคิดพินิจนึก
รู้จักตรึกตรองเป็นเห็นแก่นสาร
สาปภูษา..สาปชีวิต..จิตวิญญาณ
ฤๅเล่าขานเพื่อสนอง...ต้องอารมณ์

หากเรายัง โทสา แค้นอาฆาต
พยาบาท นำจิต ให้ติดหล่ม
โลภ โกรธ หลง มัวเมา เขลาโง่งม
ก็ควรก้ม กายใจ...ไว้รับกรรม