วาดความหวังตั้งไว้ใช่สูงส่ง ร้อยมั่นคงคือใจไร้เหน็บหนาว วางวิมานตระการเลิศเพริศแพรวพราว ดุจเมฆขาวลอยละล่องท่องนภา เมื่อสัมผัสจัดวิถีวงชีวิต รู้ว่าผิดผกผันขวัญเหว่ว้า ใช่ชมพูหรูเริดเพริศพริ้งตา รสขมปร่าปวดแปลบแสบขั้วใจ วิมานที่เขียนไว้ไต่มิถึง สักเสี้ยวครึ่งก็ซัดเซเร่หวั่นไหว อุปสรรคจักหมุนเวียนเปลี่ยนเรื่อยไป ครั้งยิ่งใหญ่ใช่จู่โจมโถมทำลาย ต้องยื้อยุดฉุดใจให้ลุกสู้ ยืนหยัดอยู่ ณ ที่นี่ไม่หนีหาย เพียรวาดหวังตั้งหนึ่งใหม่หากไม่ตาย สู่จุดหมายปลายฝันนั้นสักวัน.
24 กุมภาพันธ์ 2552 05:27 น. - comment id 954984
หวังให้ไกลไปให้ถึง หวังให้สูงสุดแต่อย่าหยุดเมื่อสุดหวัง อย่างนี้ดีไหม อิอิ
24 กุมภาพันธ์ 2552 12:10 น. - comment id 955148
เป็นกำลังใจให้นะครับ
24 กุมภาพันธ์ 2552 16:15 น. - comment id 955244
เข้มแข็งไว้ ต่อเติมใจให้ไปถึงฝั่งฝัน จะเคียงข้างไม่ห่างทุกคืนวัน จะมีกันและกันตลอดไป จะฝ่าฟันฟันฝ่านาอุปสรรค แม้แสนยากหนักหนาไม่หวั่นไหว อยากให้เธอคนดีอบอุ่นใจ ฉันนี้ไงที่จะอยู่สู้พร้อมเธอ ................
7 มีนาคม 2552 09:48 น. - comment id 959820
ใช่ค่ะป้ากันนา..
7 มีนาคม 2552 09:49 น. - comment id 959821
ขอบคุณค่ะพี่ชายก่องกิก
7 มีนาคม 2552 09:49 น. - comment id 959822
ขอบคุณมากค่ะคุณsomebody