เราคนจนต้องทนทำงานหนัก เพื่อลูกรักประจักษ์ในการศึกษา มีวิชาความรู้คู่กายา ดั่งปัญญาส่งแสงจ้าท้าตะวัน ถึงจะจนแต่ไม่ได้ขายรัก หัวใจรักเพื่อนมนุษย์สุดให้ฝัน ทั้งหญิงชายไม่คลายรักผูกพัน ใครเดียดฉันท์ไม่ว่าด่ากันไป ไม่มีโกรธโทษใครเพราะใจรัก ไม่หยุดพักรักให้ใจอ่อนไหว จนแต่ตัวแต่หัวใจไม่ว่าใคร มีแต่ให้ไม่หมดทดแทนไป ขออวยพรพี่น้องบ้านกลอนนี้ ขอให้มีชีวีที่สดใส ไร้โรคาอย่าได้มีทุกข์ใจ เดินทางใกล้ไกลแค่ไหนปลอดภัยเอย
22 กุมภาพันธ์ 2552 05:20 น. - comment id 954000
คนจนคนบ้านนอกอย่างเรา รักเพื่อนทุกคนค่ะ จะรังเกียจเดียดฉันท์ยังไง ไม่ว่ากัน รักกันไว้ดีกว่าดูถูกกัน ชังกัน ยิ่งโดนด่ามากยิ่งเห็นความแตกต่างระหว่างความรักกับความชัง เป็นเหมือนเส้นขนาน ที่สักวันมันคงบรรจบพบกันได้สำหรับคนที่มีหัวใจอ่อนโยน มีเมตตาธรรม
22 กุมภาพันธ์ 2552 18:02 น. - comment id 954144
เราคนจน ใช่คน ที่ไร้ค่า ด้วยวิญญา ตระหนัก ในศักดิ์ศรี คุณค่าคน ใช่อยู่ ที่ดีกรี คนจะดี อยู่ที่ใจ ใช่ร่ำรวย......ฯ ...หากมีคำว่า...ให้..และเสียสละ...แก่ผู้อื่นอยู่ในใจแล้ว...ความสุข..และความดี..ย่อมบังเกิดเป็นศิริมงคลแก่ตัวเอง...อย่างน้อย..ในชีวิตหนึ่งที่เกิดมา...เราได้ทำประโยชน์..ให้กับผู้อื่น...และสังคม..ไม่ต้องมีใครเห็น...เพียงแต่..ใจของเราเห็น..แค่นี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ.... ..แวะมาเยี่ยมนะคะ..คิดถึงพี่สาวค่ะ...
22 กุมภาพันธ์ 2552 19:29 น. - comment id 954188
หวัดดีค่ะเชื่อไหมคะคนจนเท่านั้นที่รู้ซึ้งถึงค่าความเป็นคนของผู้อื่น และคนจนนี่แหละที่หยิบยื่นให้คนอื่นมากกว่าคนรวย ประทับใจกลอนของท่านไพวรินทร์ ขาวงามที่ว่า ยากจนจะจดจำค่าน้ำใจ ดีกว่ารวยแต่ไร้ใจจะรัก
22 กุมภาพันธ์ 2552 19:45 น. - comment id 954210
ดีค่ะไม่จนน้ำใจ ชอบคำนี้ค่ะ ความหมายดีมากๆเลย
23 กุมภาพันธ์ 2552 01:34 น. - comment id 954400
ขอบคุณนะคะ คุณ ราชิกา ที่แวะมาเยี่ยม คิดถึงเสมอค่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2552 01:38 น. - comment id 954401
ขอบคุณนะคะ คุณ นรศิริ ที่แวะมาเยี่ยม คนจนย่อมเข้าใจกันและกันดีค่ะ
23 กุมภาพันธ์ 2552 01:40 น. - comment id 954402
ขอบคุณนะคะ คุณ somebody ที่แวะมาเยี่ยม