๏ ความจำคว้าจับนั้น.............ในฝัน พอตื่นพี่แตะพลัน..................พลาดเงื้อม น้องหายหน่ายเหหัน..............ให้ห่าง........พี่ฤๅ รอยฝากราวฝันเอื้อม.............อาจคว้าครองไฉน ๚ ๏ เหลือไว้เพียงพี่เศร้า.........เพ้อโศก ทรวงเสียดวิปโยค.................ปวดเยื้อ กันแสงศัพท์กรรโชก............กรรณช่าง....ชินแม่ โหยสุขเหอะน้องเอื้อ..............หน่อยโอ้นวลลออ ๚ ๏ เคลียคลอแขนโอบเคล้า-...คลึงถนอม แนบโอษฐ์โอดแนบออม........ออดอ้อน กระสันกระซิบยอม................เยียอย่า....แหนงนา นะอยู่คู่เรียมซ้อน.................สอดคล้องครองกัน ๚ ๏ แสงจันทร์ส่องจับฟ้า.........ใจฝัน โสมหม่นสีหมองพรรณ.........หมดพริ้ง สังคีตเสื่อมคำสรรค์.............ขานศัพท์....เกษมอา ฤๅหน่ายเรียมหนีทิ้ง............เหนี่ยวแท้แค่ฝัน ๚ะ๛ วฤก : ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
วฤก 18 ก.พ. 2552 22:34 น. - ID 123378 
819
2
0
18 กุมภาพันธ์ 2552 23:31 น. - comment id 952863
เป็นบทกลอนที่ไพเราะมากค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2552 11:23 น. - comment id 952943
เข้ามาทักทายค่ะล
19 กุมภาพันธ์ 2552 12:34 น. - comment id 952961
เพราะพริ้งเชียว คร่ำครวญได้เพียงนี้ เอ้า นางที่ วฤก ครวญหา กลับมาเถอะยอดเยี่ยมค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2552 13:02 น. - comment id 952970
งานยังคงคุณภาพเหมือนเดิม
20 กุมภาพันธ์ 2552 01:05 น. - comment id 953181
ฝากจุมพิตจากฟ้า สู่เนื้อ เรียมสงวน นวลจักอ้าโอบเกื้อ สู่อ้อม ด้วยฝันรักยืดเยื้อ ค่อนรุ่ง อีกวัน สางรุ่งตะวันล้อม บ่อสิ้น ถวิลหลง
20 กุมภาพันธ์ 2552 09:03 น. - comment id 953210
บางครั้งความฝัน ก็ทำให้เรามีความสุข มากกว่าโลกแห่งความเป็นจริงค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
