** สะท้อนฤทัย ** จำรัสจันทร์สีนวลเย้ายวนแสง เข้าแอบแฝงหมองหม่นระคนฉวี แสนงามเลิศเฉิดพรายขจายปฐพี ยามราตรีเงียบเหงาเศร้าดวงหทัย ดุจชีวันขวัญชีวาพาหม่นหมอง มวลละอองสิ่งเศร้าเคล้าอาศัย ปั่นป่วนฤดีความหวังครั้งอาลัย วันแสนหมายดูห่างร้างเหลือเกิน ดุจดาราเคยระยับนับจางหาย แสนเสียดายสิ่งหวังครั้งสรรเสริญ บัดล่วงลับก่อสลายใจเพลิดเพลิน แสนงกเงิ่นความหวังสร้างระทม กาลเวลาเปลี่ยนแปรกระแสรสินธุ์ เหมือนดวงจินต์ย่อยยับนับขื่นขม หวามที่หวังสร้างไว้คลายร้างชม พลิกผันปมวันก่อนอ้อนเคยเคียง วันความรักเหลือไว้คล้ายไกลห่าง ดุจจันทร์ร้างดาราคลอนตอนหันเฉียง เลี่ยงหลบสิ่งเฝ้าครองต้องเอนเอียง มวลหลบเลี่ยงปล่อยมลายให้อาดูร สิ่งแสนปองผ่านไปในสิ่งหวัง ช่อผกายังเก็บครองมิหมองสูญ แต่เหตุใดความหวังครั้งเกื้อกูน มิอาจพูนเบ่งบานซาบซ่านหทัย ผ่านไปแล้วเหมือนกาลที่สร้างสรรค์ เสมือนจันทร์หม่นหมองครองสดใส หวามความรักคลายดาราผ่านอาลัย หมดพริ้งพรายคล้ายอิงที่หมายปอง แสนเศร้าหมองครองไว้สู่ในจิต ป่วนหมายคิดฝากไว้ในสิ่งสนอง หมดความหวังฝังลงตรงเคยครอง หรือครรลองสนองเราเฝ้าเดียวดาย. *** แก้วประเสริฐ. ***
15 กุมภาพันธ์ 2552 13:57 น. - comment id 951188
15 กุมภาพันธ์ 2552 14:17 น. - comment id 951193
แด่ อาจารย์แก้วประเสริฐ แวะมาเยี่ยมค่ะ หายไปนาน เพราะเครื่องคอมฯไม่ค่อยดี ยังไพเราะเหมือนเดิมค่ะ สงสัยเหงามากนะคะ
15 กุมภาพันธ์ 2552 14:22 น. - comment id 951196
บทกลอนยังไพเราะยังไพเราะเหมือนเดิมค่ะลุงแก้ว ไม่เดียวดายหลานกระต่ายยังอยู่ทั้งคน ขอให้มีความสุขสุขภาพแข็งแรงน่ะค่ะคุณลุง รักและเคารพเสมอ กระต่ายใต้เงาจันทร์
15 กุมภาพันธ์ 2552 14:33 น. - comment id 951198
สวัสดีค่ะ คุณครูแก้ว ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะคะ สบายดีรึป่าวคะ มาอ่านกลอนไพเราะค่ะ
15 กุมภาพันธ์ 2552 14:45 น. - comment id 951204
สวัสดีค่ะคุณลุง สุขสันต์วันแห่งความรักย้อนหลังค่ะ เข้ามาอ่านบทกลอนที่เพราะด้วยคำและภาษาที่งดงามค่ะ
15 กุมภาพันธ์ 2552 15:19 น. - comment id 951216
เพราะมากครับ.. ..แบบว่าอ่านแล้วให้สะท้อนใจยังไงไม่รู้
15 กุมภาพันธ์ 2552 17:53 น. - comment id 951229
สวัสดีครับอาจารย์ นับถือครับ
15 กุมภาพันธ์ 2552 18:50 น. - comment id 951233
..งานงาม..สะท้อนความรู้สึกได้ชัดเจนมาก... แฝดเพื่อน...เป็นอย่างไรบ้างคะ..คิดถึงและระลึกอยู่เสมอ...ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ..เป็นห่วงมากค่ะ...
15 กุมภาพันธ์ 2552 20:19 น. - comment id 951276
ยัง งดงาม คำ เช่นเคยครับครูแก้ว..
16 กุมภาพันธ์ 2552 11:09 น. - comment id 951442
สบายดีนะคะ
16 กุมภาพันธ์ 2552 11:12 น. - comment id 951446
ความแน่นอน คือความไม่แน่นอนจริงๆค่ะ
16 กุมภาพันธ์ 2552 13:09 น. - comment id 951520
เดียวดาย ----หลานเป็นบางทีค่ะคุณลุง รักษาสุขภาพนะคะ
16 กุมภาพันธ์ 2552 14:33 น. - comment id 951551
คุณ อินทรีน้อย ขอขอบคุณน้ำใจที่มอบให้ครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 14:40 น. - comment id 951555
คุณ ไหมแก้วฟ้าสีคราม ครับเครื่องคอมฯ จอภาพไม่ดีเปิดไม่ได้ ส่งไปแก้ไขกลับมาก็แย่อีก ด้วยมันเก่าเพราะเป็น เครื่องแรกเครื่องเดียว ถามเขาบอกว่าจอภาพมัน เสื่อมครับแต่เสียดายไหนๆอยู่กันมานานแล้วก็ทน เอาครับ ครับเหงานะเหงาแน่ๆ ปกติชอบอยู่คน เดียวและมีคอมฯเป็นเพื่อนเท่านั้นเองแหละครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 15:06 น. - comment id 951567
คุณ กระต่ายใต้เงาจันทร์ มันก็ได้แค่นี้แหละครับ เพราะฝึกฝนมา แบบนี้ จะเรียกว่าเอกลักษณ์เฉพาะตัวก็ไม่ผิด เพราะหากจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นก็เกรงใจอายุ อานามของเรา ทนๆอ่านก็แล้วกันเจ้ากระต่ายน้อย ผู้น่ารัก รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 15:11 น. - comment id 951570
คุณ ช่ออักษราลี สวัสดีจ้าศิษย์รัก เพราะผมเองเกิดความเบื่อ หน่ายในใจมากๆ อีกอย่างคอมฯมันเก่าจะเปลี่ยน หรือเงินไม่มีอีกอย่างผมเป็นคนมักน้อยรักใครมัก รักจริงเสมอต้นปลาย จะทิ้งไปก็เสียดายเพราะเป็น เครื่องคอมฯเครื่องแรกก็ทนๆประกอบกับความเบื่อ ด้วย ก็เลยหายไปนานๆแต่ด้วยความรักที่นี่จึงเข้า มาเขียนทิ้งๆไว้แหละจ้า รักศิษย์เสมอ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 15:17 น. - comment id 951574
คุณ แก้วประภัสสร ขอบคุณน้ำใจไม่เป็นไรหรอกครับผมเอง สมถะไม่คิดอะไรมากนักหรอกครับ ส่วนการเขียน คิดว่าก็คงจะได้เพียงเท่านี้เพราะอายุมากแล้วจะ ค้นคว้าให้ดีกว่าก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก เอาแค่ เพียงสนุกๆเท่านั้นเองระบายอารมณ์ ปกติผมจะใช้ ใจผมเองเขียนเองทั้งสิ้นไม่เคยเลยสักครั้งจะมา นั่งคิดก่อนแล้วค่อยเขียน เขียนเลยแล้วก็ลืมเลย ด้วยครับ จะย้อนหลังอีกไม่ได้เพราะมันฝังจิต ผมไปเสียแล้วครับ คล้ายๆกับการแต่งแบบสดๆ นั่นแหละครับ จะย้อนกลับก็ไม่เหมือนเดิมครับ ขอบคุณรักเสมอ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 15:23 น. - comment id 951580
คุณ จะไม่เด็ด ชื่อมากด้วยความหมาย แสดงถึงความเป็น สมถะของชีวิตรู้จักคำว่าเพียงพอและพอเพียง ผม เองก็เขียนสไตร์นี้แหละครับไปเรื่อยๆเฉื่อยๆนาม แต่จะนึกได้ครับ ไม่เคยเก็บไว้นอกจากที่นี่เท่านั้น เองแหละครับนอกนั้นลบทิ้งหมดครับ ผมมีนิสัย แปลกๆนะครับแบบบ้าๆบอๆ เคยบอกเพื่อนๆเสมอ ว่าคนอย่างผมคบได้ก็คบ คบไม่ได้ก็ไม่ต้องคบ หาสมาคมกัน และเป็นคนไม่ง้อใครๆด้วยหาก ผมไม่ผิดครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 15:32 น. - comment id 951587
คุณ ลุงแทน สวัสดีขอรับ ผมไปอ่านเรื่องของท่านแล้ว ยังคิดว่าน่าจะเป็นหมอดูนะครับ คือว่า ผมเอง เกิดวันอาทิตย์ เดือนมิถุนายนด้วย อ่านแล้วตรง เปะเลยครับ ใช่ผมเองหยิ่งในตัวเองเสมอๆครับ ไม่เคยง้อใครหากผมเองไม่ผิด เชื่อมั่นในตัวเอง สูงมาก เวลาทำงานเจ้านายผมเองก็ยังว่าเลยไม่ เกรงกลัวหน้าที่คือหน้าที่ถูกผิดก็ด้วยเหตุผลกัน แม้แต่เปลี่ยนตำแหน่งหน้าที่การงานหมายถึง เลื่อนยศผมเองไม่เคยง้อ แต่เขาก็ไว้วางใจ ผมไม่ยอมย้ายไป จะย้ายก็เพียงชื่อเท่านั้นจน กระทั้งปลดเกษียณอายุราชการก็อยู่มาตั้งแต่เข้า จนออกที่เดิมครับ สุดท้ายได้ชั้นพิเศษถือได้ว่า ประสบผลแห่งการทำงานเหมือนกันครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 15:37 น. - comment id 951592
คุณ ราชิกา แฝดเพื่อนที่รักยิ่ง ก็เป็นรูปธรรมนามธรรม แหละดีๆเสียๆ แต่ค่อนข้างจะเสียมากกว่าดีแต่ก็ พยายามบริหารร่างกายเสมอๆ บอกตรงๆผมรักคุณ มากที่ห่วงใยอาทรให้แก่ผมเสมอ ถือได้ว่าผมมีบุญ มากคนหนึ่ง ผมเองก็เป็นห่วงคุณมากเช่นกัน งานคืองานแต่ให้รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบาบ้าง สิ่งไหน ควรทำก่อน สิ่งไหนพอทำทีหลังก็เพลาๆไว้ โน๊ตบุคไว้เลยว่างานนี้ทำก่อนหน้าหลัง การ วางแผนงานในหน้าที่ถือได้ว่าสำคัญมากที่สุด การหมกหมุ่นเกิดกว่าเหตุถือได้ว่าผิดอย่างร้าย แรงเพราะจะเกิดความผิดพลาดได้อย่างง่ายดาย รักและคิดเพื่อนเสมอๆมิมีวันลืมจนกว่าจะตาย จากกันไปจ้า รักเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 15:56 น. - comment id 951598
คุณ กิ่งโศก เห็นเรียกผมแบบนี้มาตลอดเวลา ผมจะบอก เคล็ดการแต่งกลอนไว้ให้อย่างหนึ่งนะ ทุกๆอย่าง ก็รู้แล้วนี่นา การเขียนการสิ่งสำคัญคืออักษรหาก นำอักษรนั้นผสมผสานกับคำสามัญให้สอดคล้อง กับทำนองเสียงไม่กระโดดข้ามก็จะไม่งามจะห้วนๆ ไม่อ่อนไหวพลิ้วระรื่นใจคนอ่าน แต่อักษรยากบาง คำนั้นไม่ควรใช้พร่ำพรื่อนักการสลับอักษรก็ดีต้อง ให้คนอ่านเห็นภาพตามได้แล้วเล่นคำผสมผสาน ไว้ก็จะทำให้งดงาม กลอนที่ดีต้องให้คนอ่าน ระรื่นใจแล้วต้องรู้จักตีความหมายเอง ถึงจะเรียก ว่าเป็นกลอน อย่างที่เขียนแบบธรรมดามักจะ ไปทางยี่เกเสียมากกว่า คนอ่านจะรู้เลยว่าเขียน อะไร กลอนที่ไพเราะต้องให้คนอ่านรู้จักตีความ กันเอาเองครับ นี่แหละคือเคล็ดลับของกลอน เช่น สิ้นแสงสูรย์จันทร์จ่างระหว่างเศร้า เร่งรุมเร้าภายในหัวใจฉัน เคยหมายเคียงเฝ้าคอยละห้อยวัน ทรวงแนบสั่นหวั่นไหวคล้ายระทม. เป็นต้นจ้า นี่ยกให้ดูนะพยายามฝึกจิตให้เป็นกลอน และกลอนเป็นจิต จะแต่งเมื่อไหร่ก็ได้นะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 16:11 น. - comment id 951600
คุณ ยาแก้ปวด หากจะรักใครสักคนแล้วต้องรักด้วยน้ำตา ลุงว่าอย่ารักเสียดีกว่า จงถือสุภาษิตโบราณกล่าว ไว้ว่า " รักคนที่เขารักเราดีกว่า แต่ต้องเป็นคน มีศีลสัจจะวาจา" จะไม่ผิดหวัง ขอบใจหลานรักจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 16:17 น. - comment id 951603
คุณ มณีจันทร์ ครับดีๆป่วยๆแหละครับเจ้าหญิง ขอบคุณ ที่แวะมาเยี่ยมครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 16:20 น. - comment id 951604
คุณ เฌอมาลย์ ใช่แล้วเจ้าหญิงแสนสวย เขาถึงบอกให้อยู่ ระหว่างกลาง เพราะมันเป็นอนิจจังจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
16 กุมภาพันธ์ 2552 16:23 น. - comment id 951606
คุณ เพียงพลิ้ว หลานกับลุงก็ไม่ห่างกันเท่าไหร่แหละจ้างั้น จะเป็นลุงหลานกันได้อย่างไรจริงไหม สุขภาพนั้น ตอนนี้สงสัยคงจะไม่กี่ปีหรอกคงจะต้องจากกันแล้ว คิดถึงทำบุญไปให้ด้วยนะหลานรัก รักเสมอ แก้วประเสริฐ.