.... ฝั่งฟ้านี้มีความเศร้าเหงาของแม่ เฝ้าชะแง้แต่ไร้เงาเจ้าจอมขวัญ วันก่อนนี้ยังมีเสียงเพียงรำพัน ของเจ้านั้นออดอ้อนก่อนหลับไป อยากรู้นักจักสุขหรือทุกข์เข็ญ เจ้าร้อนเย็นเค้นแค้น ณ แดนไหน ที่ฟากฟ้าฝั่งโน้นเจ้าโดนใคร รังแกให้ปลายเล็บเจ็บระคาย แม่อยู่ฝั่งฟ้านี้ที่เคยอยู่ กายรับรู้หม่นไหม้ใจสลาย เขาพรากเจ้าห่างแม่แม้เพียงกาย วิญญาณหายจากร่างไม่ต่างกัน ลมหายใจอุ่นอุ่นคุ้นข้างแก้ม รอยเยื้อนแย้มปากอิ่มยิ้มขบขัน เสียงเจื้อยแจ้วดังแว่วหวานผ่านคืนวัน เหมือนเจ้านั้นยังคงอยู่ตรงเดิม มีสิ่งใดใช้แลกการแยกจาก แลกพลัดพรากมากเท่าไรแม่ให้เพิ่ม ขอเพียงคืนเจ้ามาหาดังเดิม ให้แม่เติมรักทุกหยดหมดหัวใจ คืนค่ำครวญหวนไห้ใจแม่ปริ่ม เจ้าเนื้อนิ่มพริ้มเพราเจ้าอยู่ไหน อยากข้ามฟ้าฝ่าดาวปวดร้าวใจ วิงวอนให้เขาคืนเจ้าเท่านั้นพอ....
19 มีนาคม 2545 20:04 น. - comment id 41431
แก้มอิ่ม น่ารัก เป็นหนักหนา ขอมา เป็นลูก ด้วยได้ใหม จะถนอม กล่อมเห่ ไม่เหไกล ประทับใจ รอยยิ้ม แก้มอิ่มเอย ฯ *^___^*
20 มีนาคม 2545 09:55 น. - comment id 41485
เขียนจากแดนไกลหรือเปล่าครับเนี่ย.
20 มีนาคม 2545 19:00 น. - comment id 41640
จำใจจำจรจาก เขามาพรากจากอกแม่ มองเหม่อชะเง้อแล ไม่เห็นแม่แม้เพียงเงา ก่อนเคยเชยชิดใกล้ ยังจำได้ไออุ่นเขา สัมผัสนั้นบางเบา ถนอมเราเฝ้าดูแล อยู่ในใต้สำนึก ยังระลึกพระคุณแม่ ภาคหน้าฟ้าใสแท้ จะกราบแม่แน่นอนเอย
20 มีนาคม 2545 19:15 น. - comment id 41645
เห็นกลอนนี้แล้วทำให้คิดถึงแม่มากมากค่ะ
20 มีนาคม 2545 21:11 น. - comment id 41656
อ่านแล้วคิดถึงเจ้าตัวเล็กเหมือนกัน ถ้าโดนพรากก็ไม่รู้จะอยู่ได้ไง เป็นกำลังใจให้นะคะ เจ้าแก้มอิ่มน่ารักมาก กลอนแบบนี้ดีจังเลย
21 มีนาคม 2545 11:20 น. - comment id 41712
อ่าแล้วคิดถึงแม่จังเลย