เอาหัวใจรักปักไว้ในพฤกษา ให้นกกากล่อมบรรเลงเพลงขับขาน หมู่แมกไม้ไกวกิ่งช่อล้อรัตติกาล ลมพลิ้วผ่านเส้นเสียงใจไล้บางเบา :ให้หรีดหริ่งเรไรกล่อมอ้อมโอบขวัญ นวลแสงจันทร์ฉายละมุนกรุ่นคลายเหงา สายลมพลิ้วลิ่วล่องผ่านม่านบางเบา กระซิกเซ้าเย้ายั่วยิ้มพิมพ์กลางใจ ในคืนเงียบหงอยเหงานี้มีช่องว่าง ให้น้ำค้างพร่างพราวลบร้าวไหว ร้อยเกล็ดดาววะวาววับรับเรือนใจ แต้มสดใสให้ทุกคนบนลานกลอน.