พระนั่งเกล้าเจ้าจังหวัดชัชวาลย์ ทรงโปรดปรานเป็นพระแสงตำแหน่งใน ก็ล่วงละพระชนม์กมลหมาย ช่างไม่ตายตามเขตพระเดชได้ ยังเหลืออยู่คู่คี่ไม่มีใคร ท่านผู้ใหญ่ต่างกรมก็ล้มตาย ล่วงแผ่นดินปิ่นเกษจอมมงกุฎ กลับจนสุดเกินริบที่ฉิบหาย เหลือกลอนกับชีวิตอยู่ติดกาย จึงพากเพียรเขียนขายถวายปัญญา Rama Third, my beloved lord of life. Had me knighted high sword lone bearer. With his passing, here I am no longer Officer of the sword, naught to do. Even so, when reigned King Mongkut. I was direly put to insolvency. Luckily, muses remain with poor me. I earn fees, emoluments spent in fun. จะว่าโศกโศกอะไรที่ในโลก ไม่เท่าโศกใจหนักเหมือนรักสมร จะว่าหนักหนักอะไรในดินดอน ถึงสิงขรก็ไม่หนักเหมือนรักกัน จะว่าเจ็บเจ็บแผลพอแก้หาย ถ้าเจ็บกายวายชีวาจะอาสัญ แต่เจ็บแค้นนี่แลแสนจะเจ็บครัน สุดจะกลั้นสุดจะกลืนขืนอารมณ์ จะว่าขมขมอะไรในพิภพ ไม่อาจลบบอระเพ็ดที่เข็ดขม ถึงดาบคมก็ไม่สู้คารมคม จะว่าลมลมปากนี้มากแรง จะว่าเมาเมาอะไรก็ไม่หนัก อันเมารักเช่นนี้มีทุกแห่ง เกิดยุ่งยิ่งชิงกันถึงฟันแทง ใครพลาดแพลงล้มตายวายชีวา Of all sorrows suffered by humnity, Nothing can be as soul searing; Of all burdens onerous and crushing, Nothing to compare with care borne. Of all wounds daily healed by doctors, Nothing can administer to lovelorn; Of all sleeplessness lasting untill dawn, There's no dawn for the love-sick swain. Of all bitter sweets so replete in excess, No bitterness can exceed lovers' pain. Of all drunkenness comdemned as profane, Nothing gains on love-drunk sunk in mire. Of all pledges sacred broken in spite, Of love's plight pledged in troth of desire. Nothing can redeem such but to die In the fire of love lost most severe. ชายข้าวเปลือกหญิงข้าวสารโบราณว่า น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าอัชฌาศัย เราก็จิตคิดดูเล่าเขาก็ใจ คิดปลูกไมตรีถูกกว่าปลูกพาล ผู้ใดดีดีต่ออย่าก่อก้าว เป็นข้าเจ้าเขาไม่เรียกแล้วอย่าขาน วิสัยศึกตรึกตราช้าเป็นการ เป็นชายชาญอย่าเพ่อคาดประมาทชาย รักสั้นนี้ดีอยู่แต่รู้สั้น รักยาวนั้นอย่ายาวเยิ่นเกินกฎหมาย มิใช่ตายแต่เขาเราก็ตาย แหงนดูฟ้าอย่าให้วายแก่เทวา อย่าดูถูกบุญกรรมว่าทำน้อย น้ำตาลย้อยมากเมื่อไรได้หนักหนา เมื่อจะนอนเอากระจกยกออกมา ส่องดูหน้าเสียครั้งหนึ่งแล้วจึงนอน เห็นตอหลักปักขวางหนทางอยู่ พิเคราะห์ดูควรทึ้งแล้วพึงถอน เห็นเต็มตาแล้วอย่าอยากทำปากบอน ตรองเสียก่อนจึงค่อยทำกรรมทั้งมวล Man makes paddy, woman makes rice, wise men said. Without aid of jungle cover, tigers're destroyed. With our hearts beating their sorrow and joy, Enemies are deployed into friends. Return goodness not by taking liberties. Give mastery to masters, least wise, deference. Also in wars move fast with circumspection. Men depend on men for courage. To know little, little's known, not so bad. More knowledge's to be had, sadly too much. It's of us as of them born to die, Don't defy your sin at the sun. Only do have faith in yourself. You can't count up to twelves without ones. Look yourself in the mirror at day's done, Whether you've won your day's keep to sleep on. Should you meet with a stump in your path, Do not pass without considering the sinking pond. Haveing given thoughts further and beyond, Then you may call upon for action. คัดจากหนังสือ Interpretative Translations of Thai Poets โดย มรว. เสนีย์ ปราโมช พ.ศ.๒๕๐๘
victoriasecret 6 ก.พ. 2552 02:48 น. - ID 122920 
4938
1
0
6 กุมภาพันธ์ 2552 03:21 น. - comment id 946540
บทกวีที่คุ้นหูแปลเป็นภาษาอังกฤษโดย มรว. เสนีย์ ปราโมช.... เป็นสาวแส้แร่รวยสวยสะอาด ก็หมายมาดเหมือนมณีอันมีค่า แม้นแตกร้าวรายร่อยถอยราคา จะพลอยพาหอมหายจากกายนาง A woman is sought for being chaste, Likened unto jade without impurity. Once it's cracked on unwise frivolity. The quality is damaged beyond repair. ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน อันเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมาใจนี่ประจำทุกค่ำคืน Even sober, I'm drunk with love's drink! What d' you think might put it aside? Mid-day cup dilutes morn' cup of wine, But love's wine keep me drunk all the day. ถึงต้องง้าวหลาวแหลนสักแสนเล่ม ให้ติดเต็มตัวฉุดพอหลุดถอน แต่ต้องตาพาใจอาลัยวอน สุดจะถอนทิ้งขว้างเสียกลางคัน Pierced with spears so thick, it matters least. They're drawn with ease, don't worry. What should be your main anxiety Is that piercing worry in your heart. ถึงมีเพื่อนก็เหมือนพี่ไม่มีเพื่อน เพราะไม่เหมือนนุชนาฎที่มาดหมาย มีเพื่อนเล่นก็ไม่เหมือนกับเพื่อนตาย มีเพื่อนชายก็ไม่เหมือนกับเพื่อนชม Amidst friends, I'm strangely friendless, Barred from thy nearness, my heart's desire. Playing friends are no friends for whom I'll die. Manly fires can't compare with ladies' charms กรรมใดให้จำจาก เป็นวิบากพรากกันจร ไกลข้างร้างแรมอร ให้พี่คร่ำร่ำโศกา What karma does us past At the start of our joy? Sadness unalloyed Follows me where'er I go. โอ้พสุธาหนาแน่นเป็นแผ่นพื้น ถึงสี่หมื่นสองแสนทั้งแดนไตร เมื่อเคราะห์ร้ายกายเราก็เท่านี้ ไม่มีที่พสุธาจะอาศัย ล้วนหนามเหน็บเจ็บช้ำระกำใจ เหมือนนกไร้รังเร่อยู่เอกา Oh, this land lying large on this earth, Over millions of acres being free, Not an inch's available for small me, In adversity wander I like the air. อันข้าไทได้พึ่งเขาจึงรัก แม้ถอยศักดิ์สิ้นอำนาจวาสนา เขาหน่ายหนีมิได้อยู่คู่ชีวา แต่วิชาติดกายจนวายปราณ While you pay, they'll give you service. So, that is the risk of servants. When they leave for your lack of fund, It's your knowledge well-funded that serves you. ถึงบางพรหมพรหมมีอยู่สี่พักตร์ คนรู้จักแจ้งจิตทุกทิศา ทุกวันนี้มีมนุษย์อยุธยา เป็นร้อยหน้าพันหน้ายิ่งกว่าพรหม To Bang Brahma, Brahma has but four faces. Thus known to all races near and far. But good men of Sri Ayuthya Out-face old brahma in double-face. อันเสาหินอย่าทะนงว่าคงหลัก ถ้าถูกผลักบ่อยเข้าเสาก็ไหว Even a pillar of rocks can rock-side By rocking from side to side, oh, principle. แมลงภู่เป็นคู่ของบุปผา บุราณว่าเห็นจริงทุกสิ่งสม หญิงกับชายก็เป็นคู่ชูอารมณ์ ชั่วปฐมกัปป์กัลป์พุทธันดร As the bee pairs off with the flowers, Old adage allows this intelligence. Mutually men're meant for women. Such goes on till the end of time.
6 กุมภาพันธ์ 2552 11:46 น. - comment id 946594
มีมาให้อ่านกันอีกแล้ว ได้เรียนรู้ภาษาผ่านบทกลอนค่ะ ขอบคุณค่ะ
6 กุมภาพันธ์ 2552 15:39 น. - comment id 946687
หน้าส่วนตัว
เยี่ยมครับ
พี่แจ๊ค6 กุมภาพันธ์ 2552 19:57 น. - comment id 946736
ขอบคุณมากที่นำกลอน อ. มาลงเป็นวิทยาทาน น่าฝึกกันดู กลอนที่ท่านแปลไว้ เยี่ยมจริงๆ ผมคงลองฝึกต่อไปเมื่อมีโอกาสคับ ขอบคุณอีกครั้งคับ
6 กุมภาพันธ์ 2552 22:57 น. - comment id 946795
งอน งอน งอน เชอะ! 3 เปื่อ คน ไม่ รัก ษา สัจจะ
7 กุมภาพันธ์ 2552 14:30 น. - comment id 947075
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
