จงพอใจในสิ่งที่มีอยู่

กลิ่นโยทะกา

ไม่มี  สำนึกใด  ในมนุษย์  		
                         จะสูงสุด  เท่าสำนึก  แห่งภาระ
	    เป็นคุณธรรม  ล้ำเลิศ  อมตะ			    ตั้งสัจจะ  รับผิดชอบ  หน้าที่ตน
		
                         แม้ ภาระ หนักหนา กว่าขุนเขา	
                         หรือบางเบา เฉกขนนก อย่าฉงน
	    ใช้สำนึก  แบกรับ  อย่างอดทน			    ทั้งฝึกฝน ให้คุ้นชิน ด้วยยินดี
		
                         ชีวิตกับหน้าที่ ถูกกำหนด		
                         อย่ารันทด หลีกเลี่ยง หรือหลบหนี
	    สรรพสัตว์  ในโลก  ทุกชีวี			    ทุกอย่าง มี กับ ไม่มี ควบคู่กัน
		
                         จงพอใจ ในสิ่ง ที่มีอยู่		
                         เป็นคำกล่าว ดั่งคำครู เพื่อสร้างสรรค์
	    การแก่งแย่ง  ก่อกองทุกข์  สารพัน			    เพราะยึดมั่น  ไม่พึงใจ  ความไม่มี
		
                         ความพอใจ  เป็นกุญแจ  ไขชีวิต	
                         เป็นเอกสิทธิ์  จำเพาะ  ช่วงวิถี
	    กำหนด  บทบาท  ของคนดี			    ย้ำสำนึก   หน้าที่  และภาระ