ลานดินสิ้นแล้วเมล็ดข้าว ใบมะม่วงร่วงกราวเมื่อหนาวหาย หมู่นกกาถลาลงคงเดียวดาย ดูแลไร้เสียงทักทายสนทนา เคียวแขวนเก็บเหน็บชิดติดต้นเสา เนิ่นนานนอนซึมเซาเฝ้าถามหา ไหนฤาเสียงเพลงเห่ร้องก้องท้องนา กล่อมบรรเลงท่ามอุษาฟ้าสีทอง ผ้าขาวม้าชราภาพตราบสิ้น เหินห่างร้างลาแผ่นดินถิ่นเพื่อนผอง ก่อนเคยปูลาดพาดพับคอยรับรอง วางจานชามข้าวของนั่งล้อมวง ต้มปลาช่อนน้ำพริกผักมาตักแบ่ง บ้างมีแกงเผ็ดเป็ดไก่รสใหลหลง กลิ่นกรุ่นโคลนข้าวทุกคำยังดำรง ตราบดอกดินสิ้นปลงลงพสุธา มองท้องนาไร้หลักรอยปลักควาย ขาดขวัญเรียมแห่งนิยายสุดหรรษา ยินเพียงเสียงโอดโอยใกล้โรยรา จากหญิงชายวัยชราท้องนารำพัน ต่างความฝันใต้ตะวันดวงเดียว บ้างเปล่าเปลี่ยวบ้างทุกข์ใครสุขสันต์ ฉันกินอิ่มเธอฝันร้ายใต้แสงจันทร์ รอคอยฤดูคืนวัน...นั้นกลับมา ภาพโดย อาคม นาคะ นาคะพรรณ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
นาคะพรรณ 4 ก.พ. 2552 20:09 น. - ID 122875 
1244
4
0
4 กุมภาพันธ์ 2552 20:36 น. - comment id 945887
บทกลอนงดงามเหมือนเดิมค่ะ ทำให้นึกถึง ตอนเข็นเกวียนไปตามทุ่ง เสียงมันดัง เอี๊ยดๆๆ.. อยากกลับไปเป็นเด็กอีกจังค่ะ อยากนั่งเกวียน ตอนนี้หาดูแทบไม่มีแล้วนะคะภาพเช่นนั้น มาเป็นกำลังใจให้น้องค่ะ เรียม..เหลือทน แล้วน่านนน..อิอิ ร้องเพลงๆ
4 กุมภาพันธ์ 2552 20:49 น. - comment id 945891
เห็นภาพท้องนาเลยค่ะ
4 กุมภาพันธ์ 2552 21:51 น. - comment id 945911
หายไปนานนะครับ คงสบายดีเนาะ บทกลอนเพราะและมีความหมายดีครับ
4 กุมภาพันธ์ 2552 22:14 น. - comment id 945925
บรรยายกลอนเห็นภาพ..ดั่งพี่ๆ เขาว่าจริง ๆ เยี่ยมครับ
5 กุมภาพันธ์ 2552 00:54 น. - comment id 945958
มีหรือขวัญจะหันจากพรากท้องทุ่ง ข้าวเคยหุงป้อนเรียมเจียมใจนี้ แม้นขาดทุยเพื่อนยากพรากฤดี ขวัญจะมีหน้าใหนไปสู้..คน ..แบบว่า..สงสารขวัญอะคับ
5 กุมภาพันธ์ 2552 09:34 น. - comment id 946034
กลอนงดงามและไพเราะจังค่ะเขียนได้เห็นภาพและความรู้สึกมากๆ ชอบค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2552 10:07 น. - comment id 946051
ขอบคุณ คุณแก้วประภัสสร กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญยิ่งในทุกยาม เสียงเกวียนวันเก่าอาจจะเริ่มหมดไป แต่ความทรงจำอยู่ในใจเราเสมอ คุณเฌอมาลย์ สำหรับการมาเยี่ยมกันบ่อยครั้งดีใจมาก คุณอรุโณทัย ครับผม สบายดีครับ ยินดีทุกการทักทายเช่นกัน คุณจอมปราชญ์แดนอาคเนย์ สำหรับบทกลอนอันไพเราะ ยินดีมากครับ คุณsomebody มาทักทายได้ตลอดครับ ขอบคุณทุกท่านมากครับ ขอมีความสุขในเดือนแห่งพระธรรมและความรัก
5 กุมภาพันธ์ 2552 16:54 น. - comment id 946311
นึกถึงเพลงทุ่งร้างนางลืม..สมัยก่อนนี่ดังมาก.. คนร้องก็ถ่ายทอดอารมณ์เพลงได้ดี...ไม่ต่างไปจากกลอน..อันงดงามบทนี้..ครับ..
5 กุมภาพันธ์ 2552 22:43 น. - comment id 946496
คนมักลืมสิ่งที่ผ่านมา เรามีทุกวันนี้ได้ เพราะสิ่งที่ผ่านมาคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
