ฝากรักไว้ในบทกลอนซึ้ง ถึงใครคนหนึ่งซึ่งหัวใจยังห่วงหา ความคิดถึง ความห่วงใยยังคงไม่สร่างซา ถึงแม้ว่าเธอจะจากฉันไปไกลแสนไกล เธอยังคงเป็นคนดีในชีวิต ที่ฉันนั้นไม่มีสิทธิ์จะเอื้อมมือไขว่คว้า ทำได้ก็เพียงแต่บอกรักกับสายลมช่วยพัดพา และนั่งบอกกับท้องฟ้าให้โอบกอบเธอไว้ยามทุกข์ใจ ฝากดวงดาวให้ช่วยดูแล เมื่อไหร่ที่เธอหมดแรง ท้อแท้ เหงา สับสน ฝากแสงจันทร์ส่องนำทางเธออย่าได้พบความมืดมน อย่าได้พบความสับสน ร้าวรานใจ แค่เท่านี้ที่คนอย่างฉันทำได้ มีสิทธิ์แค่มองดูเธอไกล ๆ อยู่ตรงนี้ และได้แต่อธิฐานให้เธอพบเจอแต่สิ่ง ดี ดี ได้เท่านี้... คนอย่างฉัน....ก็สุขใจ
3 กุมภาพันธ์ 2552 12:51 น. - comment id 945131
คิดถึงเสมอแม้นเธออยู่ไกลแสนไกล เมื่อได้รักมักจะเป็นเช่นนี้ค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2552 13:17 น. - comment id 945143
หวัดดีคับ..พ่อพระ.. คนอะไรจะเสียสละได้ขนาดนั้น ซึ้งจัง...
3 กุมภาพันธ์ 2552 16:33 น. - comment id 945304
เขาอาจหวังมากกว่าเพียงเท่านี้ เธอคนดีอย่าพึ่งทิ้งให้เขาเหงา เขาอจต้องการคำว่า"เรา" มากกว่าเงาแห่งรักผ่านสายลม
3 กุมภาพันธ์ 2552 20:19 น. - comment id 945443
งามน้ำใจ
3 กุมภาพันธ์ 2552 21:13 น. - comment id 945501
อืม..น้ำใจกว้าง กว่ามหาสมุทร. มาเยี่ยมครับ
3 กุมภาพันธ์ 2552 21:34 น. - comment id 945525
น้ำใจงามมากจริงๆ
3 กุมภาพันธ์ 2552 22:52 น. - comment id 945569
เพียงแค่นี้ก็สุขใจแล้วค่ะ อยากมีใครให้คิดถึงบ้างจัง
4 กุมภาพันธ์ 2552 12:18 น. - comment id 945715
กระต่ายเขียนกลอน(เปล่า)ชุดนี้ให้ความรู้สึกดีจริงๆ อ่านแล้วลื่นไหลไม่ติดขัด...
4 กุมภาพันธ์ 2552 14:42 น. - comment id 945758
ขอให้คำอธิฐานถึงคนที่ตั้งใจด้วยเน้อ
5 กุมภาพันธ์ 2552 10:25 น. - comment id 946061
ขอบคุณทุก ๆ ท่านนะคะที่แวะเข้ามาทักทายจ้า คิดถึงทุกคนเลย.....