ถ้าเหนื่อยรักพักไว้ที่ปลายฝัน แล้วมุ่งมั่นกับงานการหน้าที่ ยังต้องเรียนเพียรต่อก่อทวี บุพการีแม่พ่อยังรอเรา เขาแค่ใครคนหนึ่งเพิ่งรู้จัก ควรรู้หักห้ามบ้างทั้งเราเขา ค่อยเรียนรู้ดูไปใจอย่าเบา อย่าได้เอาเป็นอารมณ์จมปัญญา เรื่องความรักใช่สิ่งจีรังแน่ มีผันแปรตามการณ์มากปัญหา ทำหน้าที่เราไว้ในเวลา สิเนหามีได้อย่าให้เกิน ถ้ามากเกินเดินไปไม่แคล่วคล่อง มันติดข้องหัวใจให้ขัดเขิน หากจะรักสักคนบนทางเดิน ขอฝากเกริ่นรักตนด้วยช่วยส่องทาง บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
3 กุมภาพันธ์ 2552 00:33 น. - comment id 944946
3 กุมภาพันธ์ 2552 07:25 น. - comment id 944975
เห็นด้วยค่ะ ความรักถึงเวลาเด๋วมันก็มาเอง ย่าเคยบอกไว้ค่ะ ทุกวันนี้รอ รอ ยังไม่มาสักทีค่ะ เรียนจนจบแล้วก็ไม่มา อิอิ
3 กุมภาพันธ์ 2552 08:40 น. - comment id 944985
ฮักปานได๋ก็คือสิบ่ลืมบุพการีคือว่าแหละค่ะ จั๋งได๋กะสิฮักเพิ่นหลายกว่าไผอยู่ดอกจ้า
3 กุมภาพันธ์ 2552 10:52 น. - comment id 945050
ความรักถ้ามันไม่มา เราก้อไปหามัน หมดเรื่อง..
3 กุมภาพันธ์ 2552 11:28 น. - comment id 945073
ความรักมีอยู่รอบๆตัวเราค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2552 16:36 น. - comment id 945311
รักคำเดียวแต่มากมายด้วยความหมายเสมอค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2552 17:39 น. - comment id 945364
เยี่ยมมากๆครับ ชอบๆ