ทางตัน

ฉันต้องก้มหน้ารับชะตาไว้
ต้องยอมรับมันเรื่อยไปอยู่อย่างนี้
เส้นทางเดินมุ่งหมายของชีวี
หมดทางแล้วที่ก้าวเดินไป
ดั่งโดนโซ่ตรวนมัดถ่วงไว้
ให้จมกายอยู่กับที่แห่งนี้
ฝืนเท่าไหรยิ่งปวดร้าวเศร้าฤดี
เจ็บจวนเจียนชีวีแทบขาดใจ
คิดได้แต่คิดเท่านั้น
หนทางนั้นมันตันแทบทุกสาย
หมดหนทางรับชะตาจนวันตาย
ก้าวทางใดมีแต่ความมืดมน
สิงหา 43

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ณ.คลองฉวาง 26 ม.ค. 2552 10:14 น. - ID 122559

1237

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/122559 ที่มา: ณ.คลองฉวาง

comments powered by Disqus

นิระนา

26 มกราคม 2552 12:32 น. - comment id 941037

ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ไข ขึ้นอยู่กับว่าตัวเรา
จะพยายามมากแค่ไหน  (คิดว่างั้นนะค่ะ)
หากเราไม่ยอมแพ้  พยามลุกขึ้นสู้  ต้องมีสัก
วันค่ะ  เราจะได้ชัยชนะนั้นค่ะ

krajokngao

26 มกราคม 2552 16:10 น. - comment id 941167

หยุดพักสักนิด
แล้วค่อยคิดหาทางแก้
แค่เพียงหัวใจไม่อ่อนแอ
ไม่ยอมแพ้อย่างง่ายดาย

ก็จะก้าวผ่านล่วงล้ำ
เรื่องสุดช้ำแต่อดีตจะสลาย
ค่อยค่อยคิดตรึกตรองใจ
อย่าหวั่นไหวกับสิ่งที่เผชิญ
....................
เชื่อว่าต้องมีทางออกและจะผ่านไปได้ค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ