สายลมแรงพัดสาดคลื่น ลมระรื่นแรงร่าน่าพิศวง ทะเลนี้มิเคยเป็นเช่นนี้ชม มีสายลมแรงจริงยิ่งหนาวกาย หลบผู้คนหลบงานมาฟังเสียง ทะเลเคียงขอบฟ้าที่โค้งสาย เตียงผ้าใบ หนังสือถือข้างมิห่างกราย นอนฟังเสียงคล้าย คล้ายทะเลโกรธคน เหมือนฉันคนนี้ที่หนีมา หอบเสื้อผ้า หนังสือ ภู่กัน ระบายสีข้น วาดภาพรักเกาะเกี่ยวแขนคู่คน เดินเวียนวนบนชายหาด...ไม่คลาดกัน ฉันหลบเธอมาคนเดียวที่นี่ ไม่อยากมีเธอมาให้ใจเจ็บนั้น และต้องขอขอบคุณสวรรค์ เธอห่างฉัน...คงสบายดังสายลม นอนฟังเสียงคลื่นระรื่นนัก อยากลมคนรักที่หลบหน้าพาขื่นขม ไม่อยากอยู่ใกล้ใจระทม จึงต้องข่มดวงใจให้คลาย...คลาย.. ไม่อยากกลับบ้านแล้วตอนนี้ อยากอยู่ที่นี่...มีความสุขไม่หน่าย ห่างเพียงเคียงเธอเคยข้างกาย แสนสบาย...มีหนังสืออ่านทั้งวัน...
มาเรียณัฐ 22 ม.ค. 2552 23:05 น. - ID 122479 
901
0
0
23 มกราคม 2552 10:06 น. - comment id 939815
พักผ่อนบ้างก็ดีค่ะ จะได้สบายใจขึ้น อยากพักบ้างจัง อาทิตย์หน้าแล้วเย้ๆๆจะได้พัก อิอิ
23 มกราคม 2552 14:16 น. - comment id 939895
ทะเลเวลากลางคืนน่ากลัวออกค่ะ
23 มกราคม 2552 14:28 น. - comment id 939902
จริงด้วยนะค่ะ บางเวลาที่เหงา ๆ ฝ้ายจะหอบเสื่อสักผืน หาหนังสือดี ๆ สักเล่ม ไปหามุมที่สงบๆ แถวชายทะเล อ่านหนังสือไป ฟังเสียงคลื่นไป แค่นี้ก็มีความสุขเกินจะบรรยายแล้วค่ะ
23 มกราคม 2552 22:15 น. - comment id 940189
บางครั้งปะการังมีร้อยคำพันคำที่จะพูดแต่พูดให้ใครฟังไม่ได้ ก็ได้ทะเลเนี่ยแหละค่ะเป็นผู้ฟังที่ดี ตั้งใจฟังแถมไม่ว่ากลับมาสักคำ เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
