แก้วประภัสสร

21 มกราคม 2552 11:11 น. - comment id 938775

เข้ามาชมละคร โรงใหญ่คะเพื่อนพิม 
ละครโรงนี้สอนใจได้ดีมากค่ะเพื่อน เราเล่นไปตามบท แต่บทที่เราเล่นต้องมีความจริงประกอบ เพราะนี่คือตัวเราเอง ไม่ใช่ตัวละครในโรงใหญ่ค่ะ 
เยี่ยมมากเพื่อนรัก จุ๊บๆๆ สามที 
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ 
อิอิ จริงๆนะ ไม่อยากได้หอกนะที่ 1 แต่มังได้เอง อาเฮียอย่าว่าหนูน๊า...
 

ครูกระดาษทราย

21 มกราคม 2552 11:12 น. - comment id 938776

เคยฟังเพลง ละครชีวิต ค่ะ พี่พิม
เท่าที่เห็นมันเป็นจริงค่ะ พี่

แก้วประภัสสร

21 มกราคม 2552 11:13 น. - comment id 938777

อะเจ๊ยย.พิมพ์ผิดอีกแระเรา..
หรอก แก้จากหอก ไม่เอาหอกหรอกฉานกลัว..

นกยูง

21 มกราคม 2552 11:29 น. - comment id 938796

สวัสดีค่ะ
ในละครโรงใหญ่..ตัวละครแต่ละตัวแสดงตามบท
แตกต่างกันไปหลายหลากแต่ชีวิตจริงก็คงไม่แ
แตกต่างจากละครบางเรื่อง ดูแล้วพิจารณา
แยกแยะนำเอาสิ่งที่ดีๆมาใช้ได้..........
เยี่ยมค่ะ....

ฉางน้อย

21 มกราคม 2552 11:41 น. - comment id 938802

krajokngao

21 มกราคม 2552 12:37 น. - comment id 938817

โรงละครใหญ่ที่ไม่มีบทบาทเขียนกำหนดไว้
แต่ละคนก็ต่างแสดงตามความรู้สึกและ
ความคิดของตัวเอง
แต่มีกรอบของความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเป็นตัวกำหนดค่ะ

เพียงพลิ้ว

21 มกราคม 2552 12:46 น. - comment id 938824

ละคร เป็นผู้แสดงได้บทร้าย เป็นผู้ชม ดูไม่เป็น  ก็เครียดนะคะ

เพลงเพราะจังนะคะ

ตรากลม

21 มกราคม 2552 12:55 น. - comment id 938829

ทำตามบทบาทที่ได้รับ
อย่านอกบท
เพราะคนอื่นก็ทำตามบทบาทของ
แต่ละคน 
นอกบทคนเดียว  คนอื่นไม่เข้าใจ
มีหวังละครแสดงไม่เข้ากัน
สุดท้ายก็ล่ม แล้วจะสนุกอะไร

ลิลิต

21 มกราคม 2552 13:55 น. - comment id 938844

โลกนี้คือละครโรงใหญ่..ต่างคนก็ต่างแสดงบทบาทของตัวเองไป..แต่อย่าเผลอไผลไปแสดงบทบาทอื่นที่ฝืนธรรมชาติ...จะทำให้โลกนี้วุ่นวาย...

บทกลอนของครูพิม..มีความหมายดีครับ...

พิมพรรณ

21 มกราคม 2552 14:25 น. - comment id 938857

แวะมาดูละครครูพิมค่ะ

จะเก็บเอาไว้เตือนใจตัวเอง

ขอบคุณสำหรับกลอนดีๆที่มีมาให้อ่าน

เด็กเส้น

21 มกราคม 2552 15:31 น. - comment id 938892

แม่อ้อ..หนูจะเล่นเป็นนางเอกค่ะอิอิอิ

เฌอมาลย์

21 มกราคม 2552 16:07 น. - comment id 938910

โลกนี้คือละคร
หลากบทตอนหลายอารมณ์ผสมผสาน
เดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวทดท้อทรมาน
บ้างล้มลุกคลุกคลานบ้างรานใจ

หลากบทบาทวาดไว้ใครกำกับ
ใครเคลื่อนขับบทชีวิตคิดสงสัย
ใครกำหนดให้เล่นความเป็นไป
แล้วเมื่อไหร่บทชีวิตจะปิดลง

ยาแก้ปวด

21 มกราคม 2552 16:54 น. - comment id 938948

มันเป็นความสุขผ่านอักษรนะค่ะ
คงจะคล้ายๆกันมั้งคนในบ้านนี้

Salukphin

21 มกราคม 2552 17:58 น. - comment id 939014

เยี่ยมมากค่ะพี่ครูพิม...เขียนได้โดนใจเลยค่ะ   

ประทีปดาว

21 มกราคม 2552 18:08 น. - comment id 939023

แวะมาทักทายยามเย็นค่ะ  คุณครูพิม

พี่แดง

21 มกราคม 2552 18:16 น. - comment id 939032

จงคิดดีทำดีมีความสัตย์
ช่วยเหลือรัฐพัฒนาตามหน้าที่
ทั้งประหยัดอุตสาหะมานะดี
กตัญญูกตเวทีนี่ยิ่งต้องทำ
......ยึดถือไว้ตลอดค่ะ..แต่..แต่ เรื่องประหยัดนี่..ทำไม๊ ทำไม มีแต่เรื่องใช้ตังค์..อิอิ..
.....กลอนดี เพลงดี มีสาระจ้ะ

กันนา

21 มกราคม 2552 19:02 น. - comment id 939050

คำว่า ชีวิตคือละคร 
เป็นคำที่สะท้อนชีวิตได้ดีเหลือเกิน

แต่จะมีสักกี่คนกันที่สามารถ 
เข้าถึง ความหมายที่ว่านี้

และเห็นว่าละครนี้แท้ที่จริงแล้วก็
ไม่ได้ต่างอะไรจากการฝัน

เป็นการฝันที่ต่อเนื่องยาวนาน ทั้
งกลางวันและกลางคืน 

ทั้งในตอนตื่นและตอนหลับ 
พวกเราล้วนขยับตัวอยู่ในนั้น

ช่างเป็นฝันอันบรรเจิดชวนให้
หลงใหลเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ

จนออกมาเป็นละคร ฟอร์มใหญ่ 
อันสุดแสนอลังการ 

นี่คือผลงานอันยิ่งใหญ่ที่คน
ทั้งหลายได้ร่วมกันสร้างสรรค์ 

เป็นผลงานที่มี ผู้หวังดี เข้ามา
ทำหน้าที่กำกับการแสดง

บางฉากที่ทำท่าว่าจะออก มาแรง 
ก็มักจะถูกปรับแก้ 

ทั้งนี้เพื่อให้เป็นไปตามกระแส 
และเป็นไปตามใจของผู้ชม

โดยที่ไม่มีใครสนใจใยดีว่าผู้
แสดงจะคิดหรือรู้สึกอย่างไร 

จะเกิดอะไรขึ้น? หากอยู่มาวันหนึ่งผู้
แสดงต่างก็ ถอดใจ

ไม่ยอมสวมบทบาท ไม่สามารถ
แสดงละครเรื่องนี้ต่อไปได้

ต่างพร้อมกันตะโกนออกมาว่า
 พอกันทีๆ กับละครเรื่องนี้

ปิดฉากกลับมาอยู่ในโลกแห่ง
ความเป็นจริงกันซะที 

แต่ เดี๋ยว . . . ช้าก่อน อย่าเพิ่งด่วน
ใจร้อน รีบลงมาจากเวที 

นั่นเป็นเสียงที่มาจากผู้ชม และผู้ที่
ทำหน้าที่กำกับการแสดง 

พวกเขายอมรับอย่างตรงๆ ว่า 
ยังไม่พร้อมที่จะรับมือกับชีวิตจริง 

ต้องการจะประวิงเวลาเอาไว้ เพื่อจะ
ได้อยู่กับความฝันนี้ไปนานๆ 

ให้ได้อยู่กับฝันนานเท่าที่จะทำได้ 
นั่นคือคำร้องขอของพวกเขา

เขาพูดว่า พวกเรายังไม่พร้อมที่
จะเผชิญหน้ากับความเป็นจริง

จงแสดงต่อไปเถิด เพราะละครเ
รื่องนี้ไม่ได้เขียนบทตอนจบไว้

จะเขียนตอนจบไว้ได้อย่างไร 
ในเมื่อมันคือ ละครชีวิต ของเรา.  

พี่ดอกแก้ว

21 มกราคม 2552 19:58 น. - comment id 939071

บทวันนี้ดีจริงยิ่งกว่าพรุ่ง 
จะเรืองรุ่งหลุดร่วงจากบ่วงฝัน 
อยู่ที่มีลมหายใจให้ฝ่าฟัน 
จึงเปลี่ยนฝัน..เปลี่ยนทางอย่างหมายปอง

สวัสดีค่ะครูพิม...มาดูละครเรื่องสำคัญ
ละครโรงนี้ต่างคนต่างต้องเล่นบทของตนให้ดีที่สุดจึงจะน่าชม

วิทย์ ศิริ

21 มกราคม 2552 20:30 น. - comment id 939077

ผมเคยอ่านเรื่อง โลกนี้คือละคร  ของหม่องเจ้า
อากาศดำเกิง (ไม่รู้จำชื่อถูกหรือไม่) นานแล้วคับ   ยังมีความประทับใจที่เหลืออยู่จนถึงวันนี้

ละคร...โรงใหญ่ มีข้อคิดดีคับ กลอนก็เยี่ยม
อยู่แล้ว  

กทม ไม่หนาวแล้วคับ ที่นั่นยังหนาวแค่ใหนเอ่ย    ทราบแล้วเปลี่ยน

เบิ้ลผู้วิพุธ

21 มกราคม 2552 20:51 น. - comment id 939099

ทุกบทบาทคือบทแบบทุกแบบบท
เรากำหนดบทละครซ่อนศึกษา
คุณธรรม คุณ-น่ะ-ทำ คู่ธรรมา
ธรรมจักพา ผาสุก ทุกข์พร่าเลือน

ขุมความคิดพินิจนัยไขสาระ
ขับปะทะมโนภาพกำซาบเสมือน
ระนาบแน่วแน่นหนักคือหลักเตือน
คอยคลี่เคลื่อนคุณธรรมครอบค้ำครอง

เสี้ยวชีวิตเพียงวิฯที่ผลิพบ
อาจบรรจบจุดจบเป็นศพสยอง
ทุกทีท่า ควรคิดใคร่รู้ไตร่ตรอง
ทุกมุมมอง ครรลองแม่นถึงแก่นธรรม

หลบหลีกลี้ลีลาความบ้าคลั่ง
รวมแผนผังพลาดผิดจิตถลำ
ถลาเลื่อนเคลื่อนคล้อยลบรอยดำ
สู่เรื่องร่ำธรรมเรื้อง เรื่องนิรันดร์ ฯ

แขม่วแมน

21 มกราคม 2552 20:53 น. - comment id 939100

ผมไม่ชอบดูละครอ่ะครับ...

ขอบคุณนะครับครู

รู้สึกดีครับ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 20:54 น. - comment id 939103

สวัสดีค่ะ แก้วประภัสสร

โรงละครโรงนี้..มีเราเป็นผู้เขียนบทเอง..
แสดงเอง..และกำกับเอง..อาจจะมีบางฉากบางตอน
ที่มีคนเขียนบทให้..กำกับการแสดงด้วย..
แต่เราก็ต้องรับผิดชอบบทบาทของตนเอง
และแสดงให้ดี..ไม่แสดงเกินบทบาท
และไม่ก้าวก่ายบทของคนอื่นเนาะ..

อิอิ..น้ำลายติดแหละอิอิ..
ทานข้างยังนะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 21:15 น. - comment id 939108

สวัสดีค่ะ ครูกระดาษทราย

เพลงนี้..ฟังเพราะดีค่ะ
ชอบเหมือนกัน..
โลกคือละคร...เราคือตัวละคร..นะ
แสดงให้ดีคนสวย..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 21:17 น. - comment id 939109

สวัสดีค่ะ แก้วประภัสสร  อีกรอบ๕๕๕๕๕๕

อิอิน่าเขียนผิดกันได้เพื่อน..
บางทีมือมันไวกว่าความคิด..
เคยเป็นจ้า..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 21:20 น. - comment id 939111

สวัสดีค่ะ พี่นกยูง

ในโรงละคร..หรือในละครทีวี
นักแสดงก็แสดงไปตามบทบาท
ที่มีผู้เขียนบทและมีผู้กำกับ...
เราอาจจะมองเห็นตอนจบล่วงหน้า..

แต่ละครชีวิต..ของแต่ละคน..
เราเขียนบทเอง...ลิขิตชีวิตเราเอง..
ถ้าแสดงตามบทบาท..ไม่ก้าวไปยุ่งบทบาทของ
ผู้อื่น...และรับผิดชอบ..ต่อบทบาทของตนเอง
ชีวิตคงจะมีความสุข..เนาะพี่เนาะ

พิมหัดเขียนค่ะ..ขอบคุณพี่สาว..
ที่ให้กำลังใจนะคะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 21:21 น. - comment id 939112

สวัสดีจ้า..ฉางน้อย

เข้ามาไม่พุดไม่จา..
แต่ก็ขอบใจนะ..ที่แวะมาเยี่ยมจ้า..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 21:30 น. - comment id 939115

สวัสดีค่ะ krajokngao 

โรงละครใหญ่ที่ไม่มีบทบาทเขียนกำหนดไว้
แต่ละคนก็ต่างแสดงตามความรู้สึกและ
ความคิดของตัวเอง
แต่มีกรอบของความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเป็นตัวกำหนดค่ะ..

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
และที่สำคัญ..อย่างไปแสดงบทบาทของคนอื่นเชียว..หรืออย่าไปคาดว่า..เราจะเขียน
และกำกับคนอื่นได้..นะ..

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นดีดีค่ะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 21:33 น. - comment id 939116

สวัสดีค่ะ เพียงพลิ้ว 

ละคร..บทไหนก็ล้วนมีแง่ให้เราได้คิด
แต่ละครชีวิต..เราแสดงให้ดีค่ะ..
สำหรับเพลง..ต้องขอบคุณ
คุณลุงฝากฝันค่ะ..ที่เมตตา..

กำลังหัดลงเพลง..แต่ไม่สำเร็จเลยกานตืเอ้ย..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 21:36 น. - comment id 939118

สวัสดีค่ะ ตรากลม 

เล่นตามบทของตนเอง..ทุกตัวละครก็สุขใจค่ะ
แต่ถ้าเมื่อไหร่เรานอกบท..ละครล่มแล้ว
ปัญหามากมายตามมาแน่ค่ะ..

ใช่ค่ะ..ละครล่มจะไปสนุกอะไร..
งั้นเราทุกคนก็รับผิดชอบ
เล่นบทของตนเองให้ดีละกันนะคะ..

ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นดีดีค่ะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 21:45 น. - comment id 939124

สวัสดีค่ะ ลิลิต

เห็นด้วยนะคะกับความคิดเห็นของคุณ..
และที่สำคัญเนาะ..บทบาทที่จะต้องแสดง
ต้องอยู่นกรอดที่ดีงาม..เหมาะสมแก่กาละเทสด้วย..
จึงจะงาม...และตัวละครตัวอื่นที่ร่วมแสดง
ก็จะมีควมสุขด้วย..

ขอบคุณมากค่ะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 21:46 น. - comment id 939128

สวัสดีค่ะ พิมพรรณ 

สวัสดีค่ะ คุณหมอ..บทบาทของคุณหมอหนัก
และสำคัญมาก..สำหรับตัวละครหลายๆตัว..

ขอเป็นกำลังใจให้คุณหมอด้วยค่ะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 21:52 น. - comment id 939133

สวัสดีค่ะ  เด็กเส้น

๕๕๕๕ดีเจ้าเด็กเส้น
งั้นให้เจ้าเบิร์ดเป็นพระเอก๕๕๕๕๕๕๕๕

ดีไหม???

รักนะเจ้าเด็กเส้น.ดื้อๆๆ

ไหมไทย

21 มกราคม 2552 21:53 น. - comment id 939134

กำลังดูละครพอดีเชียว
ละครถ่ายทอดจากชีวิตจริงๆ
คนชอบละครแบบรันทดมากๆ
ประเภทนางเอกดีมากๆเหมือนโง่มาก
ยิ่งมีคนชอบมากๆ
เหมือนชีวิตคนเราจริงๆ

ครูพิม

21 มกราคม 2552 22:01 น. - comment id 939138

สวัสดีค่ะ เฌอมาลย์

โลกนี้คือละคร
หลากบทตอนหลายอารมณ์ผสมผสาน
เดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวทดท้อทรมาน
บ้างล้มลุกคลุกคลานบ้างรานใจ

หลากบทบาทวาดไว้ใครกำกับ
ใครเคลื่อนขับบทชีวิตคิดสงสัย
ใครกำหนดให้เล่นความเป็นไป
แล้วเมื่อไหร่บทชีวิตจะปิดลง

........................
โรงละครโรงใหญ่โลกใบนี้
บทดีดีมีเล่นไปอย่าได้หลง
เล่นบทของคนอื่นชื่นไม่ลง
ละครคงยุ่งจริงเพื่อนหญิงชาย

หลากหลาบบทกำหนดไว้ให้เราเล่น
เราคนเป็นเขียนบทกำหนดหมาย
แล้วก็เล่นตามบทนั้นจนวันตาย
คงสบาย...เมื่อสิ้นบท...กำนหดมา..

ขออย่าเขียนบทเศร้าให้ตัวเองนะคะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 22:04 น. - comment id 939142

สวัสดีค่ะ ยาแก้ปวด

"มันเป็นความสุขผ่านอักษรนะค่ะ
คงจะคล้ายๆกันมั้งคนในบ้านนี้"

ค่ะ..คงเป็นเช่นนั้นจริงๆ
ความสุขผ่านตัวอักษร..บทละครสู่การแสดง..
เกี่ยวกันไหมนี่..

สบายดีนะคะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 22:06 น. - comment id 939145

สวัสดีค่ะ Salukphin 

ดีใจจังค่ะ
ที่น้องนางฟ้า..ชอบ..และโดนใจน้อง..
สบายดีนะคะ..ขอบใจนะที่แวะมาเยี่ยมพี่สาว..
คิดถึงน้องเสมอนะคะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 22:09 น. - comment id 939147

สวัสดีค่ะ ประทีปดาว

ครูพิมมาส่งเข้านอนแหละ
ฝันดีนะคะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 22:14 น. - comment id 939151

สวัสดีค่ะ พี่แดง

จงคิดดีทำดีมีความสัตย์
ช่วยเหลือรัฐพัฒนาตามหน้าที่
ทั้งประหยัดอุตสาหะมานะดี
กตัญญูกตเวทีนี่ยิ่งต้องทำ

....................................
รู้หน้าที่มีความคิดรับผิดชอบ
และรู้กอรปกิจดีมิถลำ
ไม่คิดคดปดถ้อยเฝ้าร้อยคำ
เพียรหลอกอำ..ไม่ดี.งเนาะพี่แดง..

ขอบคุณค่ะพี่ที่แวะมาแจม..
บทบาทที่พี่กล่าวมา..ดีที่สุดค่ะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 22:29 น. - comment id 939160

สวัสดีค่ะ กันนา

คำว่า “ชีวิตคือละคร”
เป็นคำที่สะท้อนชีวิตได้ดีเหลือเกิน..

เห็นด้วยค่ะพี่สาว..

โลกคือโรงละครโรงใหญ่
เราคือผู้แสดงทั้งหมด
บนเวทีชีวิต..แต่ละคนสวบบทบาท
บางคนสวมตั้งหลายบทบาท..แต่เราก็พยายาม
แสดงตามบทบาทของตนเองให้ดี..
ให้เหมาะสม..เราเป็นครู..อยู่โรงเรียน..
เราสวมบทบาทผู้สอน..
อยู่ที่บ้าน..อาจต้องสวมบทพ่อ แม่
พี่ น้อง...หลากหลายแล้วแต่ชีวิต

เราคือผู้กำหนดชีวิต..กำนหดบทบาท
และกำกับการแดสงเอง...ถ้าเราเขียนดี
แสดงดีมีกฏเกณฑ์..ไม่ละเมิด หรือเล่นนอกบท
หรือก้าวก่ายบทของคนอื่น..
ชีวิตเราก็สงบ...

แต่ละครเวที..ผู้แสดงแสดงไปตามบทบาท..
มีผู้กำกับดูแล..ให้เป็นไตามที่ผู้เขียนเขียน..
ละคร..คนชม...ต้องพึ่งพากัน..

ในฐานะคนชม
ขอเป็นกำลังใจให้นักแสดงทุกคน..

ขอบคุณพี่สาว..ที่นำเรื่องราวดีดีมาให้อ่านค่ะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 22:44 น. - comment id 939167

สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว

บทวันนี้ดีจริงยิ่งกว่าพรุ่ง
จะเรืองรุ่งหลุดร่วงจากบ่วงฝัน
อยู่ที่มีลมหายใจให้ฝ่าฟัน
จึงเปลี่ยนฝัน..เปลี่ยนทาง…อย่างหมายปอง

......................
บทวันนี้ดีจริงยิ่งแล้วหนอ
สายใจรอทอฝันอันเก็จก่อง
เพียรทำดีตามบทลดลำพอง
สิ่งทั้งผอง...งามงด..ตามบทดี..

สวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว..
  ขอบคุณพี่ดอกแก้วนะคะ
กลอนบทนี้..สรุปได้ชัดเจนเลยค่ะ..
พี่สบายดีนะคะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 23:11 น. - comment id 939176

สวัสดีค่ะ วิทย์ ศิริ 

เคยอ่านเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านและให้กำลังใจนะคะ..

ที่เลย..อากาศอุ่นขึ้นบ้างแล้ว
แต่ก็ยังหนาวค่ะ

ครูพิม

21 มกราคม 2552 23:15 น. - comment id 939178

สวัสดีค่ะ เบิ้ลผู้วิพุธ

ทุกบทบาทคือบทแบบทุกแบบบท
เรากำหนดบทละครซ่อนศึกษา
คุณธรรม คุณ-น่ะ-ทำ คู่ธรรมา
ธรรมจักพา ผาสุก ทุกข์พร่าเลือน

ขุมความคิดพินิจนัยไขสาระ
ขับปะทะมโนภาพกำซาบเสมือน
ระนาบแน่วแน่นหนักคือหลักเตือน
คอยคลี่เคลื่อนคุณธรรมครอบค้ำครอง

เสี้ยวชีวิตเพียงวิฯที่ผลิพบ
อาจบรรจบจุดจบเป็นศพสยอง
ทุกทีท่า ควรคิดใคร่รู้ไตร่ตรอง
ทุกมุมมอง ครรลองแม่นถึงแก่นธรรม

หลบหลีกลี้ลีลาความบ้าคลั่ง
รวมแผนผังพลาดผิดจิตถลำ
ถลาเลื่อนเคลื่อนคล้อยลบรอยดำ
สู่เรื่องร่ำธรรมเรื้อง เรื่องนิรันดร์ ฯ

...........................................

ควมพิสุทธิ์ดุจธรรน้อมนำจิต
ให้รู้คิดหลบลี้หนีห้ำหั่น
เพียรทำดีตามครรลองของพระธรรม์
วิถีนั้น..งามงด..หมดหมองตรม..

ขอบคุณสำหรับกลอนที่งามด้วยคำ
และความคิดค่ะ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 23:17 น. - comment id 939179

สวัสดีค่ะ แขม่วแมน 

พ่อนักศึกษา..รู้แหละไม่ชอบดูละคร..
เป็นไง..สบายดีไหม..หายไปนานเลย..
ลดน้ำหนักได้เมื่อไหร่..จะไปเลี้ยงข้าวนะอิอิ..

ครูพิม

21 มกราคม 2552 23:19 น. - comment id 939180

สวัสดีค่ะ พี่ไหมไทย..

"กำลังดูละครพอดีเชียว
ละครถ่ายทอดจากชีวิตจริงๆ
คนชอบละครแบบรันทดมากๆ
ประเภทนางเอกดีมากๆเหมือนโง่มาก
ยิ่งมีคนชอบมากๆ
เหมือนชีวิตคนเราจริงๆ"

ก็จำลองจากชีวิตเรานี่นา..
แต่บางทีก็ดูเพื่อพักผ่อนเนาะพี่เนาะ..

รัมณีย์

22 มกราคม 2552 00:07 น. - comment id 939190

แมวเหลือง

22 มกราคม 2552 05:10 น. - comment id 939220

นรศิริ

22 มกราคม 2552 05:59 น. - comment id 939228

หวัดดีค่ะน้องพิม ในละครโรงนี้พี่ไม่รู้จะวางตัวเองตรงไหน   ขอเป็นธรรมชาติดิน  หิน  ทราย  ลมแสงแดด  ฯลฯที่เป็นธรรมชาติแล้วกันค่ะ

โลกนี้คือโรงละครซ่อนทุกสิ่ง
ทั้งเท็จจริงหลายหลากมากจริงหนอ
คนที่โกงยิ่งกินมิเคยพอ
จนจึงรอวันตายรอสายธาร

อุปถัมภ์ค้ำจุนคอยกูลเกื้อ
คอยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แต่ลูกหลาน
คนไม่มีพวกพ้องต้องซมซาน
แม้ทำงานมากมายก็ไร้ดี

คนทำงานด้วยมือถือความสัตย์
ฤาจะสู้ลิ้นตวัดไร้ศักดิ์ศรี
คนทำงานด้วยใจรักไหนจักดี
คนที่มีแต่ประจบพบชอบเอย

นี่แหละคือสังคมไทยหาได้ง่าย
คนคดโกงมากมายถูกเพิกเฉย
เพียงผู้ใหญ่บอกว่าปล่อยไปเลย
มึงจงเฉยอย๋ารู้เด็กกูเอง

ขอโทษนะคะที่พี่ใช้คำไม่สุภาพ  
น้องพี่สบายดีนะคะอากาศอุ่นขึ้นแล้วเนาะ

ฝากฝัน

22 มกราคม 2552 07:57 น. - comment id 939264

...
ดูละครตอนพระนางช่างหวานแหวว
หัวใจแป้วแล้วเราอย่างเขาไหม
คอยดั้นด้นค้นคว้าหาหัวใจ
อีกเมือไหร่ไหนหนอพอได้จริง

มานั่งหน้าโรงเลย...ขอดูจะจะหน่อย

ครูพิม

22 มกราคม 2552 11:29 น. - comment id 939362

สวัสดีค่ะ..คุณต้ารัมณีย์

ขอบคุณที่แวะมาค่ะ..
เป็นไรหนอ..ไม่พูดไม่จา..

ครูพิม

22 มกราคม 2552 11:31 น. - comment id 939364

สวัสดีค่ะ  แมวเหลือง 

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
สบายดีนะคะ..

กิตติกานต์

22 มกราคม 2552 12:03 น. - comment id 939384

ละครโรงใหญ่...ทำกันไปตามหน้าที่
สุข ทุกข์ เหนื่อยล้าเต็มที
หน้าที่คือสิ่งสำคัญ....

อ้าว...เขียน 3 วรรค จบความเลย..
ไม่ใช่นิราศนะกิตติกานต์..

ครูพิมคะ....
ขอเป็นนางเอกสักพักได้ไหม
ขอผู้ช่วยนางเอกด้วย...เหนื่อยจัง
ขอพระเอกด้วย.ค่ะ..นิสัยดี..ใจดี....อบอุ่น
ขอนะๆๆๆ อิอิ...

ล้อเล่นค่ะ..
รักครูพิมจัง....

ครูพิม

22 มกราคม 2552 12:28 น. - comment id 939413

สวัสดีค่ะ พี่สาวนรศิริ

พี่สาวที่รักของพิม...เราก็เป็นตัวเราค่ะ
พิมเชื่อมั่น..พี่เป็นตัวละครที่มีคุณค่า
สำหรับเด้กน้อยตาดำดำ..เสมอค่ะ..

โลกนี้คือโรงละครซ่อนทุกสิ่ง
ทั้งเท็จจริงหลายหลากมากจริงหนอ
คนที่โกงยิ่งกินมิเคยพอ
จนจึงรอวันตายรอสายธาร

อุปถัมภ์ค้ำจุนคอยกูลเกื้อ
คอยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แต่ลูกหลาน
คนไม่มีพวกพ้องต้องซมซาน
แม้ทำงานมากมายก็ไร้ดี

คนทำงานด้วยมือถือความสัตย์
ฤาจะสู้ลิ้นตวัดไร้ศักดิ์ศรี
คนทำงานด้วยใจรักไหนจักดี
คนที่มีแต่ประจบพบชอบเอย

นี่แหละคือสังคมไทยหาได้ง่าย
คนคดโกงมากมายถูกเพิกเฉย
เพียงผู้ใหญ่บอกว่าปล่อยไปเลย
มึงจงเฉยอย๋ารู้เด็กกูเอง
..................................

โรงละครโรงใหญ่ที่ได้เห็น
ทุกสิ่งเป็นสัจจธรรมน้อมนำจิต
เพียงแต่เราเข้าใจนำไปคิด
บทชีวิตของตนค้นหาดู

ใครจะโกงหลอกใครใช่เรื่องแปลก
ใครจะแยกห้องใจให้งามหรู
ใครจะสร้างเรื่องราวให้เราดู
ใครจะสู้หรือถอยคอยชมกัน

ใครจะเล่นบทร้ายหมายเข่นฆ่า
บทกานดาอ่อนหวานคอยสานฝัน
บทคนดีมีให้เห็นกันทุกวัน
บทห้ำหั่นอิจฉา..อย่าเล่นเลย..

บทของเรารับผิดชอบกอรปดีไว้
รู้เข้าใจบทบาทและวางเฉย
เพียรสร้างสรรค์หมั่นทบทวนที่ควรเชย
ทุกข์ที่เคยหมดสิ้นจากจินต์เรา..

พี่สาว..บ้านพิมอุ่นขึ้นบ้างแล้วค่ะ
แต่กลางคืนและเช้าๆก็ยังหนาวอยู่ค่ะ..

ดูแลสุขภาพนะคะ..

คิดถึงค่ะ..

ครูพิม

22 มกราคม 2552 12:32 น. - comment id 939416

สวัสดีค่ะ  ลุงฝากฝัน

ดูละครตอนพระนางช่างหวานแหวว
หัวใจแป้วแล้วเราอย่างเขาไหม
คอยดั้นด้นค้นคว้าหาหัวใจ
อีกเมือไหร่ไหนหนอพอได้จริง
..............................

ดูละครตอนพระนางเขาร้างไกล
ดูโหยไห้โหหาล้าอกหญิง
ชายเป็นอื่นชื่มเลือนเหมือนความจริง
ชายละทิ้งนางไว้...ไม่หวนคืน..อิอิ

ยังไม่จ่ายค่าตั๋วเลยลุง
มานั่งหน้าโรงจะเห็นไร..
ต้องหน้าเวทีสิ...อิอิอิ...

ครูพิม

22 มกราคม 2552 12:38 น. - comment id 939429

สวัสดีค่ะ คุณครูกิตติกานต์

ละครโรงใหญ่...ทำกันไปตามหน้าที่
สุข ทุกข์ เหนื่อยล้าเต็มที
หน้าที่คือสิ่งสำคัญ

ละครชีวิต
ลิขิตให้ดี
ทุกข์สุขที่มี
อย่าได้ท้อใจ

หน้าที่สำคัญ
ทุกวันทำไป
อย่าได้เหลวไหล..
หลงลืมบทตน..

เดี๋ยวจัดให้ค่ะ..
ครูพิมขอเป็นเพื่อนนางเอกนะคะ..
เพื่อนพระเอกไม่ต้องนะอิอิ
บทนางเอกยกให้กิตติกานต์ค่ะ
ส่วนพระเอก..ไม่กล้าหาให้เดี๋ยวไม่ถูกใจอิอิ..

รักเช่นกันค่ะ..กิตติกานต์ ..

กิ่งโศก

22 มกราคม 2552 21:41 น. - comment id 939712

ครูพิม....เราสามารถกำหนดตัวเองได้ครับ

ว่าจะเล่นบทไหน..อิ อิ ...
แต่บางทีเรามักจะลืมตัว..ว่าแท้จริงเรารับบทอะไร..

เพลงเพราะดีครับ..อันนี้เสียงอรวี  นำมาร้องใหม่ใช่ไหม เพราะดีครับ