ครั้งแรกที่เจอ ฉันยืนเก้อเคอะเขินเหมือนเมินหมาง แท้ใจสั่นหวั่นไหวใช่เบาบาง ต้องอำพรางสร้างใจใส่เฉยชา ดุจชะตาฟ้ากำหนดกฎลิขิต เปิดนิมิตม่านสายใจใยเสน่หา ดลฉันเธอทอถักรักเรื่อยมา ร้อยปรารถนาหนึ่งเดียวเกี่ยวก้อยใจ ต่างเติมรักเติมฝันปันโอบเอื้อ ต่างแผ่เผื่อผูกขวัญที่หวั่นไหว ต่างสมัครสมานสานสายใย ต่างอภัยให้ตอบมอบซึ่งกัน เมื่อดอกรักเบ่งบานขานชูช่อ ร้อยเกี่ยวก่อความลึกซึ้งครึ่งของฝัน ใจสองดวงเคยพลัดพรากจากผูกพัน สบสุขสันต์สมหวังดั่งใจปอง..