อิสระแห่งรถไฟ

สายลมพัดโชยชิวโลดแล่นลิ่ว
ใบไม้ปลิวลอยล่องออกเดินทาง
โอ้รถไฟของเราวิ่งตามราง
ผ่านต้นยางสูงใหญ่แลลึกลับ
เสียงปู๊นปู๊นดังสนั่นก้องพิภพ
ให้หลีกหลบเส้นทางก่อนถูกทับ
บรรยากาศภายในตู้คนงีบหลับ
รีบเร่งกลับบ้านเรือนถิ่นกำเนิด
มองรอบข้างนอกหน้าต่างช่างเร็วรี่
คล้ายดั่งขี่สัตว์ตำนานแสนบรรเจิด
ธรรมชาติรายล้อมให้กำเนิดเกิด
ดูเอาเถิดอิสระแจ่มกระจ่าง
เนิ่นนานผ่านไปไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
วิ่งไปเรื่อยเปลี่ยนทิวทัศบานหน้าต่าง
พลันความมืดปกคลุมแสงสว่าง
รีบถ่างตาชะโงกหน้ารับสายลม
ขุนเขาตั้งตระง่านอยู่ไกลลิบ
กระพริบตาสักนิดก่อนชื่นชม
โอ้ชีวิตเวียนว่ายบนโลกกลม
ไม่ขื่นขมหากได้ลองนั่งรถไฟ
ใครบอกไว้ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง
ระยะห่างใช่ปลายทางก็หาไม่
เสียงล้อเหล็กบดขยี้ความเป็นไป
เหตุไฉนจักต้องห่วงห้วงเวลา